Umræðan um aðild Íslands að Evrópusambandinu er á hörmulega lágu stigi

Ég var í þeim hópi sem vonaði að umsóknin um aðild Íslands að Evrópusambandinu yrði til þess að umræðan um hugsanlega kosti og galla aðildar yrðu yrði yfirvegaðri en áður þar, væntanlega fáum við staðreyndir og svör um aðild sem við getum byggt á.

En því er ekki aldeilis að heilsa. Þeir sem fara mikinn hér á blogginu og hafa í frammi "svartagallsraus" um hvað bíði okkar ef við göngum þar inn hafa færst í aukana en þeir sem vilja upplýsta umræðu hafa nánast þagnað.

Ég get vel endurtekið hver mín afstaða til aðildar er, það hef ég reyndar gert áður hér á blogginu. Ég get engan vegið gert það upp við mig með jái eða neii, ég verð fyrst að fá mörg svör við áleitnum spurningum. Því miður eru margar fullyrðingar i gangi um allar þær skelfingar sem bíði okkar ef við förum inn en í rauninni veit enginn neitt  hvað er handan hornsins. Þeir neikvæðu benda til dæmis oft á hina meingölluðu sjávarútvegsstefnu Evrópusambandsins, það liggur í augum uppi að hana munum við aldrei samþykkja, við eigum og munum eiga óskoraða lögsögu yfir okkar landhelgi og þeim staðbundnu fiskistofnum sem þar eru. Ég hef ekki nokkrar áhyggjur af ísl. landbúnaði. Í honum býr það mikil sköpunargleði (ef hann fær að starfa óáreittur af stóra bróður) að hann mun spjara sig.

Ég hef fylgst með ýmsum svartagallsbloggurum hér sem tína allt til sem er skelfilegt við aðild að Evrópusambandinu. Ein fáránlegasta röksemdin er sú að ofboðslegir erfiðleikar Grikkja séu Evrópusambandinu og evrunni að kenna. Þarna er staðreyndum algjörlega snúið á haus, ef það er eitthvað sem getur bjargað Grikkjum út úr fjármálöngþveiti þeirra er það einmitt aðildin að ESB og upptaka evrunnar.

Það er full ástæða til að rifja það upp af hverju fjármálöngþveiti Grikkja stafar. Það er algjörlega heimatilbúinn vandi. Grikkland hefur alla tíð verið spillt land sem hefur eytt langt um efni fram. Embættismenn og pólitíkusar hafa rænt og ruplað úr fjárhirslum ríkisins undanfarna ártugi auk þess að stjórnvöld hafa falsað opinberar tölur úr ríkisbúskapnum, reynt með því að leyna vandanum og fegra ástandið. Það þarf því engan að undra þó almenningur í Grikklandi rísi upp svo að við borgarastyrjöld liggur. Allur almenningur veit og hefur alltaf vitað hvað yfirstéttin, stjórnmálamennirnir, embættismennirnir og fjármálbraskararnir eru eru gjörspilltir mútuþegar og ekki nóg með það. Þar hafa menn stolið , rænt og ruplað og nú á almenningur að borga brúsann með versnandi hag, lægri launum og hærri sköttum. Munurinn á Grikklandi og Íslandi er sá að þar hefur glæpalýðurinn haft miklu meiri tíma til að stela og blekkja, hérlendis voru þeir stöðvaðir það fljótt en voru þó búnir a tæma bankana og hirða alla þá fjármuni sem þeir komust yfir.

Ég hef ekkert á móti því að fá ábendingar um það sem slæmt er við aðild Íslands að ESB, en farið ekki með bull og rangar staðhæfingar. En ég efa ekki að þeir svæsnustu munu halda áfram að berja höfðinu við steininn og kenna ESB um spillinguna og þjófnaðinn á þjóðarauði í Grikklandi.

 

Athugasemdir

[Gunnar Heiðarsson, 5.5.2010 kl. 11:13]

Ég get því miður ekki frætt þig um galla og kosti ESB aðildar. Ástæðan er einföld, ég er gallharður andstæðingur ESB aðildar og mín rök litast því af því. Ég spyr hinsvegar hvort rétt sé að kanna þessa aðild nú. Það er þekkt staðreynd að við samningagerð er alltaf betra að hafa góða samningsstöðu, það er varla hægt að segja að við höfum hana núna. Kostnaðurinn við þessa athugun er líka af þeirri stærð að maður hlýtur að setja spurningarmerki við hvernig hægt sé að réttlæta hann í ljósi þess að verið er að skerða réttindi td aldraðra og öryrkja.

Það á vissulega að skoða þann möguleika hvort þarna sé eitthvað að sækja. Flestir Íslendingar eru á þeirri skoðun að fiskveiðiréttindin við landið verða aldrei látin af hendi. Var þá ekki hægt að fá úr því skorið hjá æðstuprestunum í Brussel hvort við gætum haldið þeim rétti, áður en farið var í aðildaraðlögunina. Það er nefnilega misskilningur að verið sé að semja um aðild, við erum á leið í aðildaraðlögun, í framhaldi af henni verður okkur boðin aðild. Það er þegar byrjað að breyta lögum hjá okkur til að uppfylla skilyrði aðlögunarinnar. Viðræðurnar sem fyrirhugaðar eru koma til með að snúast um frestanir á einstökum þáttum aðlögunarferlisins.

[Kristján Hilmarsson, 5.5.2010 kl. 17:27]

 Sælir verið þið báðir tveir ! Sigurður ! þetta er svo rétt hjá þér, ef einhver einhversstaðar er verið að ræða þessi mál af "allsgáðri" alvöru, þá fer lítið fyrir þeim, allavega hér í bloggheimum, en ég var kominn hingað til Noregs þegar umræðan og svo þjóðaratkvæðagreiðslan um inngöngu Noregs í ESB (EU á norsku) fór fram hér 1994, og sem betur fer var alvarlega og upplýsandi umræðan vel áberandi, en ég man líka eftir rosalegum fullyrðingum og þá gjarnan verst há andstæðingum inngöngu, en fylgjendur inngöngu, tóku líka kröftuglega og öfgakennt til máls.

Get tekið sem dæmi að einn framámaður í Kristilega Þjóðarflokknum (voru nokkuð deildir í skoðun sinni á ESB), hélt því blákalt fram að hann sæi teikn um að ESB væri "dýrið" í opinberun Jóhannesar...Senterpartiet (Bænda og miðflokkur líkist framsókn) var heilshugar á móti, þeir héldu mikið á lofti þessu með að landbúnaður myndi leggjast af við inngöngu, nefndu einhverjar tölur í því sambandi, svo er reyndin að margfalt fleiri býli hafa verið lögð niður en þeir spáðu, hvort það er svo vegna EES eða bara hagræðingar í rekstri er ekki gott að segja, hinir (Verkamannaflokkurin t.d. næstum ódeilt með inngöngu) voru svo með hrakspár um að Noregur myndi einangrast, ekki geta selt sjávarafurðirnar né aðra framleiðslu sína og svona var kjagast í öfgum, en atkvæðagreiðslan fór svo 49-51 NEI fólkinu í vil, svo það var reyndar mjótt á munum.

Gunnar er á sama máli og ég og hef oft nefnt, að þetta er svo ótímabært eins og mögulegt er núna á meðan verið er að rétta úr kútnum, því auðvitað á auðlindaríkt land eins og Ísland ekki að fara í svona aðildarviðræður nema með allt í lagi og höfuðið reist hátt, en þar finnst mér t.d. samfylkingar fólk beina umræðunni inn á það spor að "ef við hefðum verið í ESB, hefði ekki farið svona illa" og "við verðum að ganga í ESB til að komast á réttann kjöl" þetta er auðvitað ekki rétt, svo koma andstæðingarnir og tala um "tapað" sjálfstæði og "tapaðann" sjálfráðarétt yfir auðlindum.

"Það á vissulega að skoða þann möguleika hvort þarna sé eitthvað að sækja" segir þú Gunnar, ekki að ég sé svosem beint að andmæla því, en það að ganga í svona þjóðarbandalag snýst ekki bara um "hvort eitthvað sé þarna að sækja" heldur er þetta miklu stærra og umfangsmeira en svo, og þá komum við aftur að því hversu ótímabært það er að ætlast til að þjóð sem er reyna koma sér upp úr skuldum, bankahruni, með meðfylgjandi stjórnmálaóvissu og reyna að koma atvinnitækjunum í gang, geti rætt inngöngu hvað þá tekið afstöðu til inngönngu, nei leggið alla ESB umræðuna á ís, þar til hlutirnir verða komnir í MIKLU betra lag á landinu, og fólk fer að hafa tíma til að tala um þetta.

Í millitíðinni geta þeir sem þó vilja lesa sig til fylgst með m.a. annars HÉR 

Endurtek:Gott hjá ykkur báðum og tímabært að reyna allavega að byrja að tala um hlutina án öfga.

[itg (IP-tala skráð) 5.5.2010 kl. 17:58]

Ég sakna þess að ekkert er talað um hvernig ríki geti yfirgefið ESB ef þeim hugnast ekki veran þar.  Tel gott að vita þetta.

Einnig finnst mér að spurningin eiga að vera.  Hvernig getum og viljum við aðlagast ESB.  Út á það ganga viðræðurnar og hafa gengið við allar þjóðir sem farið hafa þarna inn.

[Gunnlaugur I., 5.5.2010 kl. 18:45]

Umræðan um ESB aðild er auðvitað hörð. sérstakilega þegar gegnið er fram af þeim þjósti sem gert var þegar það er knúið í gegn með naumum meirihluta á Alþingi að fara í aðildarviðræður við ESB. Þegar svo kemur í ljós að stærstur hluti þjóðarinnar er algerlega andvígur ESB aðild.

Þessi yfirgangur gagnvart þjóðinni með þessari algerlega ótímabæru ESB umsókn hefur kallað fram mikla reiði og heitar tilfinningar stórs hluta þjóðarinnar.

Þessi ESB umsókn hefur þar með kallað fram þvílíkan klofning og sundrungu meðal þjóðarinnar einmitt á þeim tímum sem þjóðin þyrfti allra helst á því að halda að standa saman.

Þess vegna á að draga þessa ESB umsókn til baka og reyna að sætta þjóðina á ný og einbeita sér að uppbyggingunni. Í þessum sáttum mætti vera ákvæði um að bíða í a.m.k. 2 ár og að þá verði þjóðin fyrst spurð hvort hún sjái ástæðu til þess að sækja um aðild á ný, eða ekki.

Að keyra þetta svona áfram, elur bara enn á sundrunginni og óeiningu þjóðarinnar okkur öllum til ómælds tjóns.

[Kristján Hilmarsson, 5.5.2010 kl. 18:45]

Einmitt ! svona spurningar ásamt mörgu öðru "drukna" í öllum öfgalátunum, þetta getur aldrei orðið annað en eins og allt annað í mannlegum og milliríkjasamskiftum svona "give and take" og þessvegna verða öll gögn að liggja fyrir og ekki síst þjóðin að hafa aðgang að þeim og svo það miklivægasta: hafa bæði áhuga og tíma til að kynna sér hvað þetta þýðir, alla kosti og alla galla, áður sótt verður um og sett í þjóðaratkvæði.

[Sigurður Grétar Guðmundsson, 5.5.2010 kl. 21:09]

Mér finnst þessi umræða sem ég setti í gang um hugsanlega aðild okkar Íslendinga að Evrópusambandinu gleðileg. Ég við þakka ykkur sem sett hafið fram athugasemdir fyrir mjög málefnalega umræðu. Satt best að segja finnst mér þau sjónarmið um aðildarumsóknina þau þroskuðustu sem ég hef séð hér á blogginu. Það sýnir að það er hægt að vera ósammála og hafa mismunandi sjónarmið en setja sínar skoðanir fram af einurð og heiðarleika.

Mitt sjónarmið er að ekki komi til greina að draga usókn Íslands til baka, það er mikil nauðsyn að við fáum svör við svo mörgum spurningum. Það lítur út fyir að við komum okkur fyrr upp úr öldudalnum en svartsýnustu spár ætluðu. Líklegt er að aðildarviðræður taki allt að þremur árum og þá erum við án vafa komin á beinnibraut með þjóðarhag en er í dag. Þá þurfa svörin að ligja fyrir.

Það væru að míu áliti stór mistök að draga umsóknina til baka.

Það er rétt að skoðanakannanir hafa sýnt að meirihluti þjóðarinnar vill ekki ganga í ESB. Ég hef sagt að framan að ég get hvorki sagt já eða nei fyrr en miklu fleiri spurningum hefur verið svarað. Hinsvegar skal ég játa að ég er hlynntur aðild, tel mjög líklegt að Ísland fái þða góðan samning að hann verði þjóðinni mikil lyftistöng. Þar geta ég efnt að við búum við gjörsamlega ónýtan gjaldmiðil, krónuna. Ég tel ekki að evran sé á fallandi fæti en hún á í erfiðleikum núna sérstaklega vegna ástandsins í Grikklandi. Önnur orsök sem sjaldnar er talað um er þjóðarhagur Þjóðverja sem allir tala um sem sterka ríkið í ESB sem er  vissulega rétt. En Þjóðverjar bera enn þungar byrðar eftir fall Berlínarmúrsins og það mikla átak að reisa fyrrum Austur-Þýskaland úr rústum. Í rauninni brutu Þjóðverjar margar af grunvallarreglum ESB , fjárlagahalli og skuldir þeirra fóru langt fram úr því sem reglur ESB leyfðu. En hjá því varð ekki komist.

Ég held að mikið af þeirr andtöðu sem framkemur í andstöðu við ESB aðild stafi af þessari gömlu glýju um algjört sjálfstæði og fullveldi. Við vorum í efa um aðild að Sameinuðu þjóðunum en höfum engu tapað af okkar fullveldi við að var þar meðal flestra þjóða heims. Aðildin að Evrópska efnahagssvæðinu hefur rétt af margskonar stjórnarfarsvillur einkum á dómstiginu, og að halda því fram að aðild okkar þar hafi átt þátt í hruninu hér heima er algjör fyrra. Við gengum í EFTA fyrir  rúmum 40 árum og ekki töpuðum við á þeirri aðild. Ég var þá hins vegar þá ungur að árum og kom inn á Alþingi rétt áður en gengið var til atkvæðagreiðslu um það mál. Þar með varð ég 1 af þeim 7 þingmönnum sem greiddum atkvæði á móti aðild að EFA, en með efasemdum þó. Seinna sannfærðist ég um að ég hefði ekki tekið rétta afstöðu þar.

[Axel Jóhann Hallgrímsson, 5.5.2010 kl. 21:25]

Ég er fullkomlega sammála þessari færslu Sigurður. Við getum ekki tekið vitræna afstöðu til aðildar að ESB fyrr en síðasti punkturinn hefur verið settur aftan við aðildarsamninginn.

[Jón Pétur Líndal, 5.5.2010 kl. 21:31]

Það er ágætt að það er verið að lýsa eftir rökum með og á móti ESB aðild. Ég hef engan áhuga á breytingum, breytinganna vegna og er alltaf að bíða eftir bitastæðum rökum fyrir því að Ísland gangi inn í ESB. En ég er nú farinn að hallast að þeirri einföldu lógík að þessi rök sjáist hvergi af þeirri einföldu ástæðu að þau séu ekki til. Margt það sem ESB sinnar hafa ýjað að sem kostum við inngöngu, svo sem fjármálastöðugleiki og Evran, virkar ekki trúverðugt núna þegar hvert ESB ríkið eftir annað rambar á barmi gjaldþrots þrátt fyrir ESB aðild og Evru. Þar eru nærtækust Írland og Grikkland og Eystrasaltslöndin öll. Þessi lönd eru öll jafnilla sett og Ísland eða verr. Og svo eru lönd eins og Spánn, Portúgal og Bretland sem öll ramba á barmi gjaldþrots, öll í ESB og sum með Evru. Þeirra vandi verður efnahagsvandamál ESB næstu 2 árin.

Þá eru rök eins og lægra matvælaverð við ESB inngöngu bara bull, það sér maður í hvert sinn sem farið er erlendis. Matur jafnt sem annað er alls staðar dýrara en hér, þannig að ekki lækkar matarverðið hér við að flytja inn rándýran mat frá ESB og bæta svo við flutningskostnaði yfir hafið.

Það virðist því ekki vera margt sem freistar manns í ESB og skiljanlegt að lítið bóli á rökum fyrir inngöngu.

[Gunnlaugur I., 6.5.2010 kl. 08:58]

Það þarf ekkert að fara í þetta rándýra aðlögunarferli og svo einhverjar svokallaðar samningaviðræður við ESB til að sjá 99% hvað í boði er. Það sem í boði er, er aðeins að ganga í sambandið með öllu og kyngja þeirra reglum. Það verður ekki samið um neitt annað en einhverjar tímabundnar aðlaganir að reglum og lögum Sambandsins. 

Með Lissabon sáttmálanum og stóraukinni miðstýringu Sambandsins hefur ESB VALDIÐ þrengt öll frávik og aðeins eru leyfðar tímabundnar undanþágur frá meginreglunum.

Því er alger óþarfi að fara í rándýrt aðlögunarferli að þessu apparati, sem þar að auki stærstur hluti þjóðarinnar vill ekkert hafa með að gera.

Þessi ESB umsókn eru stór mistök og mikil tímasóun og sóun fjármuna og gerir ekkert annað en sundra þjóðinni og ala á óeiningunni.

Einmitt það sem þjóðin þarf allra síst á að halda í dag.

[Kristján Hilmarsson, 6.5.2010 kl. 21:51]

Tek undir með Sigurði Grétari að það er gaman að sjá að menn geti rætt þetta af skynsemi þrátt fyrir mismunandi skoðanir, og er svona á báðum áttum hvað varðar það að halda áfram, úr því byrjað var, með aðildarumsóknina, svo að sem flestar niðurstöður liggi fyrir sem fyrst.

Ég var í heimsókn á Fróni fyrir um ári síðan og lenti í spjalli við nokkra unga menn í verslun í RVK um m.a. þetta með inngöngu í ESB og einn þeirra sagði að hann væri alveg búinn að gera þetta upp við sig, hann myndi kjósa NEI, ég vildi vita hvað það væri helst sem hann hefði á móti inngöngu, "jú ég hef heyrt að jeppabreytingar eins og við gerum hér á Íslandi, séu ekki leyfðar í ESB" svaraði hann þá, svo málin eru mörg og upplýsingaskyldan stór áður en hægt er að gera sér upp endanlega skoðun.

Ég var svona frekar ESB sinni við þjóðaratkvæðagreiðsluna hér í Noregi 1994, en hafði auðvitað ekki kosningarétt sem Íslenskur ríkisborgari, aðeins í sveitastjórnarkosningum, ástæðan fyrir þeirri skoðun minni var, , eftir að hafa skoðað málið eins og ég nennti og gat, að þar sem Noregur myndi hvort sem er ganga til umfangsmikilla samninga um EES, þá væri alveg eins gott að vera með sem fullgildur meðlimur, hafa þar með meiri áhrif á gerð reglna og laga, sem við yrðum hvort eð er að lifa eftir og kannski láta eitthvað gott af sér leiða í samtökunum í leiðinni, þetta fór svo 49% á móti 51% NEI í vil, og við lifum eftir lögum og reglum ESB gegnum EES án þess að vera beint með í skapa þær.

Svo núna þegar það kemur í ljós að Sviss lifir ágætu lífi án þess að vera meðlimur og án EES samnings, fara að renna á mann tvær, er þar með núna í þeirri stöðu að ef EES heldur áfram í óbreyttri mynd, er alveg eins gott/betra að vera með, hitt valið er að segja upp EES og semja sér á báti við einstök ESB lönd og/eða ESB í heild um flest allt.

Góðar Stundir og umræður kæru landar.