Djókarinn í Minnisóda

Silfri Egils var að ljúka. Að venju sátu fjórir viðmælendur hjá Agli og reyndar bættist sá fimmti við í lokin. Satt best að segja var maður nokkuð siginn í sæti þegar þeirri umræðu lauk; svartagallsrausið var yfirgnæfandi að venju. Ég er orðinn talsvert þreyttur á þessari sömu tuggu; að það sé ekkert verið að gera til að bjarga landi og þjóð, öllu sé leynt og ekkert sé gert til að rannsaka þá mjög svo alvarlegu og afdrifaríku hluti sem gerðust sl. haust. Þetta er alls ekki rétt og kannski get ég bent á að minn banki, Íslandsbanki, er að koma mér til hjálpar og að létta mína greiðslubyrði. Er það ekki aðstoð við heimili? Ég er einnig orðinn þreyttur á tuggunni um "fjórflokkinn" allir stjórnmálaflokkar séu eins, það sé sami rassinn undir öllum stjórnmálamönnum, það þurfi nýja og hæfileikaríka einstaklinga til að bjargi landi og þjóð. Þetta er krafan sem hæst lét í búsáhaldabyltingunni en því miður er það ferskasta sem sú bylting ól af sér Ástþór Magnússon!

En Egill er skrítinn fugl. Hann lét unga íslenska konu búsetta í Minnisóda vestra lesa yfir okkur dauðann og djöfulinn hvernig enginn hérlendis gerði nokkuð af viti og sagði að íslensk stjórnsýsla væri "djók" á sinni tæru íslensku. Ég skora hér með á Egil að flytaja konuna þegar inn til að bjarga okkur. Það hlýtur hann að geta þrátt fyir gjaldeyrishöftin.

En búsáhaldabyltingin kom með kröfur sem áttu fullan rétt á sér og allir héldu að næði fram a ganga; aukið lýðræði. Þessu var reynt að mæta á Alþingi en hvað gerðist. Flokkurinn  sem á langmesta sök á falli lands og þjóðar, Sjálfstæðisflokkurinn, barðist gegn þessu með oddi og egg og endalausu málþófi. Eins og málþóf á Alþingi væri það sem við hefðum mesta þörf fyrir nú.

En eftir að málfundi lauk hjá Agli í Silfrinu komu tveir ferskir vindar. Fyrst sá gamli jöfur Sverrir Hermannsson sem hefur opnað heimasíðu með sínum gömu greinum, aðallega úr Mbl. Hann var heldur ekki að skafa utan af því að hann sæi enga aðra leið til að koma okkur í samfélag þjóðanna aftur en að ganga í Evrópusambandið. Einhverntíma hefði það þótt saga til næsta bæjar að Sverrir væri kominn á þá skoðun.

Síðan kom Benedikt Jóhannesson stærðfræðingur og útgefandi. Ég átti í nokkrum brösum við þann fallna Framsóknarmann Bjarna Harðarson fyrir nokkru, en hann hefur lýst því fjálglega hvers konar þrælakista bíði okkar ef við göngum í Evrópusambandið. Ég bað hann að nota spádómsgáfu sína á hinn veginn; lýsa fyrir okkur kjörum og möguleikum í framtíðinni á Íslandi ef við gengjum ekki í Evrópusambandið. Þessu lofaði Bjarni en hefur ekki staðið við það. Nú ætla ég að losa Bjarna undan þeirri kvöð að svara mér. Ég bendi Bjarna og öllum Íslendingum á að lesa hina hnitmiðuðu grein Benedikts Jóhannessonar í Mbl. fimmtud. 16. apríl á bls. 23: "Stefna stjórnmálaflokkarnir að nýju hruni?" Kjarnann í þessari ágætu grein endursagði Benedikt hjá Agli og það sem mér finnst að hver maður ætti að hugsa um vandlega er viðvörun hans um að nýtt hrun geti verið framundan nema gripið sé til þeirra einu ráðstafana sem kunna að duga:

Að Ísland sæki um aðild að Evrópusambandinu strax eftir kosningar.