Algjörlega sammála Pétri Blöndal

Hversvegna er hugmynd Sjálfstæðismann um skattlagningu á inngreiðslur lífeyrissjóða ekki tekin til gagngerrar skoðunar?

Ég blogga um þetta mál hér að neðan en eftir að hafa hlustað á Pétur Blöndal alþingismann og fulltrúa lífeyrissjóðanna (hvers nafn ég greip ekki því miður) í gær í Kastljósi  þá er ég enn sannfærðari um að þetta er leið sem við eigum að fara. Það er langt síðan ég hef heyrt frá "ábyrgum" manni jafn miklar rökleysur og komu fram hjá lífeyrisjóðafulltrúanum.

Lítum aðeins á rökleysur hans:

1. Hann hélt því fram að lífeyrissjóðirnir þyrftu, ef þetta yrði tekið upp, að losa og selja eignir. Hvers vegna, lífeyrissjóðirnir eru ekki að greiða neitt út, þeir fá hins vegar minna í kassann og geta ekki legið með skattpeninga ríkisins í áratugi og vaxtað þá vel eða illa eftir atvikum.

2. Hann sagði þetta verð ákaflega flókið mál. Þessi breyting er í mínum huga sambærileg og þegar við tókum upp staðgreiðslukerfi skatta, enginn vill hverfa frá því kerfi.

3. Hann sagði að við værum að taka frá börnum og barnabörnum, þau mundu fá sítt úr lífeyriskerfinu en hvað um samneysluna? Að sjálfsögðu fær hún sitt, á hverju ári koma inn skatttekjur til ríkisins á nákvæmlega sama hátt og frá staðgreiðslu skatta, skatttekjur sem skila sér betur en ef þær eru teknar af útgreiðslum.

4. Skatttekjur skila sér nær 100% við skattlagningu á inngreiðslum, en við eftirágreiðslu skatta glatar ríkið alltaf einhverju vegna þess að fjöldi lífeyrisþega fær aldrei greitt út að fullu það sem hann hefur greitt inn. Hvað gerist ef lífeyrisþegi fellur frá rétt áður en hann kemst á aldur til að taka lífeyri? Erfingjar fá eitthvað en hvað um þá sem enga nákomna ættingja eiga?

Ég átel núverandi Ríkisstjórn fyrir að hafa ekki tekið þetta mál föstum tökum og notað þetta mikla peningaflæði til að loka fjárlagagatinu frekar en að fara út í þessa skattheimtu sem alltaf verður sársaukafull þó reynt sé að gæta fyllsta réttlætis. Ég átel Sjálfstæðismenn fyrir að hafa ekki fylgt þessu máli eftir með hörku og ákveðni í stað þeirrar hálfvelgju sem þeir hafa sýnt.

Ég krefst þess að Ríkisstjórnin, og þá sérstaklega fjármálaráðherra, skýri fyrir mér og þjóðinni allri hvaða meinbugir séu á  þessari leið. Einhverjir meinbugir kunna að vera á málinu, en ég sé þá ekki.

 

 

Athugasemdir

[Friðrik Hansen Guðmundsson, 20.11.2009 kl. 11:21]

Sæll Sigurður

Það fór öfugt með mig þegar ég hlustaði á Kastljósið í gær. Ég var mjög hrifinn af þessum hugmyndum Sjálfstæðisflokksins áður en ég heyrði þetta viðtal við þennan lífeyrissjóðsmann sem ég man ekki heldur hvað heitir.

Eins og ég skildi manninn þá hugsa lífeyrissjóðirnir málið þannig að þegar t.d. ég fer á eftirlaun þá fæ ég greitt úr mínum lífeyrissjóð. En ég fæ ekki bara greiðslur úr sjóðnum til mín, ég borga skatta af þessum lífeyrisgreiðslum og þannig legg ég með mér til samneyslunnar eins og ég hefði aldrei hætt að vinna. Þannig að þegar ég fer á eftirlaun þá leggjast engar birgðar á samfélagið. Ég legg allt með mér, mína framfærslu og mína samneyslu.

Þannig held ég áfram að vera fullgildur meðlimur í samfélaginu og er að borga á fullu til samneyslunnar eins og áður. Ég er þá sjálfur að borga fyrir þá þjónustu sem ég þigg, heilsugæslu o.s.frv. þegar ég er kominn á eftirlaun.

Ef þessar skatttekjur eru teknar út úr lífeyrissjóðnum mínum núna, hver borgar þá fyrir mig heilsugæsluna þegar ég er kominn á eftirlaun?

Eftir Kastljósið í gær þá skil ég þetta mál svona og þess vegna skipti ég um skoðun í þessu máli.

Ég vil ekki taka framtíðarskatttekjur ríkisins og nota þær í dag.

Þá erum við í raun að taka af börnunum okkar og ætlumst til að þau beri kostnaðinn af þeim halla sem nú er á fjárlögunum. 

Það er okkar sem lifum þessa tíma að taka á okkur þessar birgðar, ekki næstu kynslóðar.

[Púkinn (IP-tala skráð) 20.11.2009 kl. 11:24]

Án þess að taka afstöðu til þessarar hugmyndar, langar Púkann til að benda ykkur báðum á að rugla ekki saman séreignarlífeyri og sameignarsjóðunum. Tillögur sjálfstæðisflokksins snúa eingöngu að séreignasjóðunum. Séreignarsjóður hvers sjóðfélaga getur aldrei runnið inn í sameignarsjóð, þótt svo viðkomandi lifi það ekki að taka hann út, hann rennur til erfingja. Bara til að hafa þetta á hreinu.

[Bjorn Jonasson (IP-tala skráð) 20.11.2009 kl. 12:46]

Þetta með að borga með sjálfum sér þegar maður eldist, þ.e. er að geyma skattgreiðslurnar hjá misvitrum lífeyrissjóðsstjórum þangað til maður verður eldri er tilfinningaröksemd, góð og gild sem slík, en þegar lífeyrisjóðamenn breyta henni fyrir sig verður hún að tilfinningaklámi.  Þessum skattgreiðslum ellilífeyrisþeganna verður mætt með skatt greiðslum af lífeyri launþega framtíðarinnar, og svo koll af kolli.  Þetta er pólitísk spurning, og skoðanir lífeyrisjóðanna á því hvort þeir sýsla með 60 milljarða í stað 100 miljarða vegna þess að þeir þurfi að láta af hendi skatta ríkissjóðs vegur ekki þungt í mínum huga.  Auðvitað eru þeir á móti þessu, allir sjóðstjórar í heiminum myndu mótmæla öllum þeim gjörðum sem myndu minnka höfuðstólinn sem þeir höndla með, það er eðlilegt, peningar eru völd, meiri peningar eru meiri völd. 

[Árni Gunnarsson, 20.11.2009 kl. 12:58]

Og allt sem þú sagðir um þetta Björn Jónasson er satt.

[Sigurður Grétar Guðmundsson, 20.11.2009 kl. 13:05]

Friðrik, þú verður að afsaka þó ég segi að mér finnst ótrúleg hugsanavilla í því sem þú segir að ofan. Þegar þú ferð að taka lífeyri renna engir skattpeningar frá þér til ríkisins, það er rétt. Og hvers vegna?

Vegna þess að þú ert búinn að skila þínum skatti þá, sá sem í dag er að hefja lífeyrisgreiðslur skilar jafnharðan skatti til ríkisins, það er komin skattavelta á nákvæmlega sama hátt og þegar staðgreiðsla skatta var tekin upp.

En fær ríkið þá ekkert þegar þú hættir að greiða í lífeyrissjóð og færð í staðin greitt til baka? Jú svo sannarlega, það sem breytist er að þá eru allir þeir sem eru á lífeyrisgreiðslualdrinum að skila skatttekjum til ríkisins. Það sem breytist er í rauninni er  að það er ekki lengur bein fylgni milli útgreiðslu á lífeyri til þín og skattgreiðslum frá þér til ríkisins.

Það tapar enginn neinu, enginn lífeyrisþegi, ekki ríkið sem fær miklu tryggari skattgreiðslur.

Jú, til að vera algjörlega sanngjarn þá liggur það fyrir að lífeyrissjóðir tapa því að geta haft skatttekjur ríkisins í sinni veltu og ávöxtun árum og áratugum saman.

En eiga þeir nokkurn rétt á því, þeir eiga að ávaxta það sem hinn almenni félagi greiðir til hans og ávaxta það vel.

Friðrik, hugsaðu málið upp á nýtt, hinsvegar verð ég var við að þessi hugsanavilla er nokkuð útbreidd.

Þessar samræður okkar eru þó nokkuð merkilegar finnst mér. Ég gamall Allaballi og núverandi Samfylkingarmaður held fram hugmyndum Sjálfstæðismanna en þú Sjálfstæðismaðurinn (held ég fari rétt með) telur tillögur Sjálfstæðismanna ófærar.

Er það ekki einmitt slíkar samræður sem okkur skortir, að láta málefnin ráða en ekki flokksskírteinið?

Til Púkans. Upphaflegar tillögur Sjálfstæðismanna áttu við allar lífeyrisgreiðslur, ekki aðeins séreignasparnað. Hinsvegar hafa þeir eitthvað beygt af leið, hefðu mátt vera ákveðnari og sýna meiri kraft finnst mér

[Björn Birgisson, 20.11.2009 kl. 13:06]

Er svo ekki hægt að skattleggja inngreiðslurnar tímabundið, á meðan stoppað er upp í fjarlagagatið? Þrjú til fjögur ár?

[Friðrik Hansen Guðmundsson, 20.11.2009 kl. 14:20]

Sæll Sigurður.

Þetta er rétt hjá þér og ég skil þetta sjónarmið.

Það er hins vegar tvennt sem þarf líka að hafa í huga.

Í fyrsta lagi þá hefur lífeyrissjóðskerfið verið hugsað frá upphafi eins og ég er að lýsa og það hefur ekkert með eitthvað tilfinningaklám að gera. Svona er þetta kerfi og menn eiga að fara mjög varlega í að breyta því þó erfiðleikar steðji að.

Í öðru lagi þá sjá menn fyrir að aldurspíramídinn er að snúast við. Það mun fjölga mjög í hópi ellilífeyrisþega eftir því sem á öldina líður. Menn sjá fram á að eftir því sem líður á öldina þá muni það ekki ganga upp að láta sífellt færri skattgreiðendur standa undir sífellt fleiri ellilífeyrisþegum sem ekki borga neina skatta.

Eins og púkinn bendir á þá snýst þetta mál um séreignarsjóð hvers sjóðsfélaga. Ég sé í sjálfu sér ekki muninn á þessu tvennu. Hvoru tveggja eru framfærslusjóðir sem fólk safnar í fé sem eftir er að skattleggja. Fé sem greiddir eru skattar af þegar greitt er úr sjóðnum.

Eins og ég segi, mér hefur snúist hugur í þessu máli. Ég tel að við eigum að taka þessar byrgðar á okkur nú með niðurskurði og skattahækkunum. Ég vil ekki seilast í skattana af lífeyrisgreiðslunum okkar. Ég vil ekki fresta vandamálinu. Það er okkar að taka þetta á okkar. Þessi áföll gerðust á okkar vakt og okkur ber að taka afleiðingunum.

Hvað varðar pólitíkina þá á hún ekki að ráða afstöðu manna í málum sem þessum. Hér á heilbrigð skynsemi að ráð og menn að ræða sig fram til niðurstöðu sem menn eru sammála um að sé sú besta / skásta.

Menn velja svo í pólitíkinni eftir straumum og stefnum, vilja menn fara í þessa áttina eða hina áttina.

[Atlinn (IP-tala skráð) 20.11.2009 kl. 14:27]

Sælir allir saman,

Það er náttúrlega alveg ótrúlegt hvað við erum miklir snillingar í að gera einfaldan hlut flókinn, hér er talað um hina verstu kreppu sem að við höfum orðið fyrir síðan ég veit ekki hvenær og lausn vandans er beint fyrir framan nefið á okkur og við gerum ekki neitt.

Getur varla verið um alvarlegt ástand að ræða þegar þessar fjármálanáttúruhamfarir sem að eru "Man made" svo að ég vitni í fjármálaráðherra okkar, dynja yfir okkur og við gerum ekkert.  Það er eitt að verða fyrir alvöru náttúruhamförum sem flokkast undir "Force Majeure/Act of God" í samningarétti og það er annað að verða fyrir rekstrar- eða fjármálahamförum er við höfum fulla stjórn á.  Vill bara benda á að rekstr- eða fjármálarhamfarirnar eru "Man made" og flokkast ekki undir "Force Majeure/Act of God" í samningarétti, rétt eins og Hollendingar og Bretar eru að reyna að benda okkur á með kröfum sínum í IceSave og með það í huga getum við líka leiðrétt þessar "Man made" hamfarir á "Man made" hátt ;-)

Einhverstaðar heyrði ég því fleygt að lífeyrissjóðakerfi okkar Íslendinga væri öflugra fjárhagslega á hvern Íslending heldur en olíusjóður frænda okkar Norðmanna er á hvern Norðmann.  Ef svo er erum við ekkert sérstaklega fátæk er það?  Það er nú ekki lítið sem að við tölum um hvað það er allt frábært í kóngsins Norge :-o

Þetta er nú farið að vera þreytandi þetta blessaða valdabrölt þeirra sem að nenna ekki að vinna skapandi vinnu sem skilar alvöru verðmætum.  Þessi umræða snýst náttúrlega ekki um neitt annað en völd og þá um leið ofbeldis í formi kúgunar og nauðgunar sem að dregur allt hið versta fram í mannskepnunni.  Þetta á við um allt hið vestræna "Globalised" viðskiptamódel sem að við erum partur af og við ríghöldum í módelið til að halda bullinu áfram.

Dettur engum í hug að spyrja sig til hvers?  Ef það er gert, þá öskrar svarið á þig, VÖLD, OFBELDI, KÚGUN, NAUÐGUN, VESÆLD o.s.frv.

Með þetta í huga er hollt að skoða eftirfarandi efni:
 
The Real Face of the European Union
 
http://video.google.com/videoplay?docid=2699800300274168460&hl=en
 
og ekki skemmir eftirfarandi í bland til að sjá fleiri hliðar á málunum.
 
New rulers of the world, a Special Report by John Pilger
 
http://video.google.com/videoplay?docid=-7932485454526581006
 
http://en.wikipedia.org/wiki/The_New_Rulers_of_the_World

Spýtum í lófana, hættum að grenja og förum út að vinna öll saman sem eitt.

Áfram íslenskt fullveldi!

Góða helgi,

Atlinn     

[Maria (IP-tala skráð) 20.11.2009 kl. 20:00]

Sælir

Sé ekki að það ætti að vera neitt vandamál að skipta upp lífeyriseignum sjóðfélaga í

a) uppsafnaður lífeyrir með gamla laginu

 b)uppsafnaður lífeyrir sem búið er að greiða skattinn af (launagreiðandi gerir upp greiðsluna um leið og hann greiðir staðgreiðsluna af mánaðarlaununum)

Alla vega ekki meira mál heldur en að búa til fleiri skattþrep í staðgreiðslukerfið - sem skapar bara flækur.

Ef það á að styðja láglaunafólk í gegnum staðgreiðslukerfið á að hækka persónufrádráttinn og hækka staðgreiðsluprósentuna.

Góða helgi

María

[Sigurður Þorsteinsson, 20.11.2009 kl. 22:57]

Sæll Sigurður

 Gunnar Baldvinsson heitir fulltrúi lífeyrissjóðanna.

Tillaga Sjálfstæðismanna var að skattleggja séreignalífeyrissjóðsgreiðslur. Auðvitað eru þeir sem með lífeyrissjóðina gera,  á móti slíkri skattlagningu þar sem þar með skerðast vald þeirra. Það liggur alveg fyrir að með því að skattleggja séreignasparnaðinn nú er hann ekki aftur skattlagður síðar. Það er líka rök að þær tekjur sem aflað er nú, ber að skattleggja nú.

Með þeim aðgerðum sem ríkisstjórnin vinnur með það er miklar skattahækkanir, og einhver niðurskurður opinberra gjalda, og nánast ekkert annað, er verið að herða þannig að efnahagskerfinu að það nánast hrynur. Með því að nýta sér skattstofninn sem séreignasparnaðurinn gefur, verður samdrátturinn minni og almenningur getur betur tekið þátt í því að endurreisa efnahagkerfið.

Þessi tillaga Sjálfstæðismanna er frumleg og gott innlegg. Það þola stjórnarflokkarnir ekki og vilja frekar koma okkur á stig fyrrum Austur Evrópuþjóða.

[Júlíus Björnsson, 20.11.2009 kl. 23:51]

Hugmynd um bein flæði  grunnlífeyrissjóðskerfi. 60% eru vinnandi grunnlaun 210.000. Þá dugir að færa 30.000 af hverjum vinnandi til að tryggja 10% ellilífeyrisþega eftirlaunum 180.000 á mánuði. Þetta kerfi varðaði grunn hagsmuni allrar heildarinnar. Áhættu laust og kostnaður rafrænar millifærslur í hverjum mánuði.

Síðan geti hver aldur, kynslóðs, stétt fyrir sig ákveðið kostnaðinn af sínum viðbótar áhættu lífeyrissjóðum.

Upptaka grunnlífeyris geti líka tekið mið af starfsgetu frekar en aldri. Einstaklingur 80 ára sem er með 500.000 í laun  gæti ekki tekið grunn lífeyrir og myndi greiða 30.000-.

[Sindri Karl Sigurðsson, 21.11.2009 kl. 00:11]

Ég get ekki skilið af hverju betra er að vera með séreignarsparnað á vöxtum sem eru því sem næst lægri en á verðtryggðri bók í banka, á meðan að við (stjórnvöld) eru að taka lán sem eru á hærri vöxtum en ávöxtun lífeyrissins. Þetta er skólabókardæmi í viðskiptagreinum framhaldsskóla. Við sem eigum þennan séreignarsparnað (það má taka hann út í dag athugið) og tala nú ekki um lífeyrissjóðakerfið erum að rembast við að skuldbinda okkur sjálf án þess að þurfa þess.

Það er ekki verið að tala um að leggja niður núverandi séreignasparnaðarkerfi. Það er verið að tala um að skattleggja það sem komið er inn í það á síðustu 10 árum + c.a. 3 ár í viðbót. Hvað er það á heilu æviskeiði? Það má alltaf snúa þessu við aftur, þó að ég persónulega sé á móti því að borga tekjuskatt eftirá af peningum sem lagðir eru inn á slíka reikninga.

Ríkið þarf einfaldlega að leggja niður margt af því sem búið er að koma á lappirnar síðustu 5 - 10 árin. Við höfum ekki efni á að reka þetta svona. Það er ekki flóknara. 36 þúsund ríkisstarfsmenn í 300 þúsund manna þjóðfélagi er ekki alveg í lagi. Finnst ykkur það?

[Guðmundur Jónsson, 21.11.2009 kl. 10:51]

Minn ótti hefur til langs tíma verið sá að greiðslur úr lífeyrisjóðum á íslandi eru ekki í fasa með efnahag hvers tíma. Sem þýðir að lífeyrisþegar lifa í hagkerfi sem á sér enga stoð í nútímanum. Þetta sýnir sig ágætlega í lífeyrisgreiðslum í dag þar sem fólk sem unnið hefur hörðum höndum alla æfi, dregur ekki fram lífið á lífeyrinum. Þessu gæti orðið öfugt farið eftir 20-30 ár þegar 2007 kynslóðin fer á lífeyri og það held ég að sé mun verra ástand. Tilögur Sjálfstæðismanna auka á þennan vanda því eins og kerfið er nú er hægt að hafa áhrif á hag lífeyrisþega í gegn um skattkerfið.

Hinsvegar er þetta gott til þess að laga skuldastöðu ríkisjóðs og minka völd lífeyrissjóðanna sem eru allt of mikil núna, en það verður að skilja eftir einhver tæki hjá skattayfirvöldum svo lífeyrisþegar framtíðarinnar verði í einhverju sambandi við raunhagkerfið.

[Ásmundur Harðarson (IP-tala skráð) 21.11.2009 kl. 10:53]

Það hefur komið fram að ríkisstjórnin er ekki búin að slá þessar hugmyndir út af borðinu. Aðalfyrirstaðan er andstaða lífeyrissjóðanna. Ég tek undir með Sigurði Grétari  að rök fulltrúa lífeyrissjóðanna voru veik. Þarna er kærkomið tækifæri til að auka tekjur ríkisins um tugi milljarða á ári meðan við erum að komast yfir erfiðasta hjallann. Þannig er hægt að minnka skattahækkanir sem draga úr atvinnu vegna þess að neysla og fjárfestingar einkaaðila dragast óhjákvæmilega saman við miklar hækkanir á sköttum. Við getum svo snúið aftur til fyrra fyrirkomulags þegar vel árar og ríkissjóður getur komist af án skatttekna af lífeyrissparnaði. Annars sýnist mér að það kæmi vel til greina að halda þessu fyrirkomulagi áfram til frambúðar. 

Þetta mundi engu breyta um af afkomu lífeyrisþega. Ávöxtun þessara frestuðu skatttekna hjá lífeyrissjóðunum fer hvort sem er í skattgreiðslur þegar lífeyririnn er greiddur út. Það eina neikvæða sem ég sé við þessa breytingu er að þetta kostar tvöfalt kerfi fyrir lífeyrissjóðina. Þeir þurfa að gera greinarmun á þeim inngreiðslum sem búið er að greiða skatt af og hinum sem enn hafa ekki verið skattlagðar. Einnig geta menn lent í hærri skattprósentu með greiðslur í lífeyrissjóð  núna en ef skatturinn væri greiddur við greiðslu lífeyris. Þá gætu hluti þessara tekna jafnvel lent innan skattleysismarka. Þetta eru þó smámál sem væri hægt að leysa og ættu ekki að vera nein fyrirstaða.

[Ásmundur Harðarson (IP-tala skráð) 21.11.2009 kl. 12:05]

Í athugasemd minni hér næst á undan segi ég " Við getum svo snúið aftur til fyrra fyrirkomulags þegar vel árar og ríkissjóður getur komist af án skatttekna af lífeyrissparnaði."

Þarna er hugsanavilla. Svona á setningin að vera: Við getum svo snúið aftur til fyrra fyrirkomulags þegar vel árar og ríkissjóður getur komist af án þessara aukaskatttekna af lífeyrissparnaði." 

Í þessum þrengingum okkar eru lífeyrissjóðirnir ómetanlegir. Ef við getum nýtt þá til að komast yfir vandann án þess að rýra lífeyrinn hljótum við að gera það. Auðvitað er það þannig að það sem við notum í dag getum við ekki nýtt síðar. En ef þetta fyrirkomulag verður aðeins í fáein ár finnum við ekki mikið fyrir því vegna þess að þetta kemur niður á mjög löngum tíma.

Líklega er það óheppilegt að hafa þetta fyrirkomulag til frambúðar vegna þess að þá fengi ríkið skatttekjur bæði af inngreiðslum og útgreiðslum. Það væri of mikið nema þegar alvarlega kreppir að. Þessar greiðslur myndu minnka jafnt og þétt á nokkrum áratugum þangað til enginn skattur er greiddur lengur af útgreiðslum.    

[Sigurður Grétar Guðmundsson, 21.11.2009 kl. 13:11]

Ásmundur, mér finnst þú komast að kjarna málsins. Um nokkuð langt árabil verður ríkið að fá skatttekjur af bæði inngreiðslum og útgreiðslum, þetta getur tekið nokkra áratugi en skattgreiðslur af útgreiðslum fara að sjálfsögðu alltaf lækkandi með ári hverju. Ég held að ef þessi skipulagsbreyting verður að veruleika komi vart til greina að hverfa til fyrra skipulags; skattgreiðslur verði þá alfarið af inngreiðslum.

Að sjálfsögðu eru stjórnendur lífeyrisjóðanna á móti þessi, ég bjóst aldrei við öðru. Þeir verða að hafa meira lausafé til að standa við skuldbindingar, greiða lífeyrisþegum sinn lífeyri og ríkinu skattinn en fá ekki inngreiðslur til að mæta skattgreiðslunum.

Ég fæ hins vegar ekki séð að við séum með þessu að ganga á rétt barna og barnabarna, þessi kerfisbreyting skerðir ekki framtíðar lífeyrisgreiðslur þeirra á nokkurn hátt.

Við stærum okkur gjarnan af því að við séum með besta lífeyriskerfi í heimi. Ekki er ég maður til að dæma um það. En ég skil ekki af hverju lífeyrissjóðir þurfa að vera svo margir í þessu fámenna landi. Það hlýtur að skapa miklu meiri rekstrarkostnað og satt best að segja hefur mér ofboðið þau launakjör og hlunnindi sem toppar lífeyrissjóðanna hafa búið við, þeir hafa svo sannarlega tekið átt í sukkinu undanfarin ár.

Mér finnst mjög ánægjulegt hve mikil umræða hefur orðið um þetta mál. Ég við þakka Indriða H. Þorlákssyni aðstoðarmanni fjármálaráðherra fyrir póst sem hann sendi mér vegna  fyrirspurnar til ráðuneytisins, svarið fékk ég samdægurs. Ég er honum ekki að öllu leyti sammála en það væri mjög jákvætt ef Indriði birti sínar athugasemdir opinberlega.

[Ásmundur Harðarson (IP-tala skráð) 22.11.2009 kl. 11:01]

Sæll Sigurður Ef fólki verður gert að greiða skatta af öllum sínum launum þannig að skattlagning framlaga í lífeyrissjóði verður ekki lengur frestað og ef þessi breyting verður til frambúðar má segja að skatttekjur ríkisins vegna greiðsla í lífeyrissjóði myndu aukast gífurlega og hugsanlega tvöfaldast fyrsta árið. Skatttekjur af inngreiðslum myndu halda áfram að fullu um ókomna framtíð meðan skattgreiðslur af útgreiðslum myndu smám saman minnka og verða að engu á fimmtíu árum eða svo.  Þetta þýðir að ríkissjóður fengi fullar skatttekjur af þessum launum allan tímann auk viðbótartekna næstu fimmtíu árin. Það er því ekki um það að ræða að þetta komi niður á ríkissjóði seinna vegna þess að við erum ekki að tala um afmarkað tímabil. Framtíðin hefur engan endi. En auðvitað getur verið munur á greiðslum eftir því hvenær skatturinn er greiddur en sá munur gæti verið á báða vegu. Aukin kaupmáttur launa annars vegar og ávöxtun lífeyriseignar hins vegar skipta þar væntanlega mestu máli. Þar eð við erum að tala um kerfisbreytingu vegna sérstaks neyðarástands er spurning hvað á að gera við þessar aukatekjur þegar við erum komnir yfir erfiðleikana. Þó að við verðum örugglega ekki í vandræðum með að eyða þeim þá er tími til komin að við lærum að leggja fé í varasjóð þegar vel árar til afnota í samdrætti. Það væri því upplagt að spara þetta fé til afnota í næsta samdrætti. Um þetta þyrfti að setja sérstök lög til að koma í veg fyrir að þessu fé sé eytt í vitleysu til þess eins að auka þenslu sem veldur svo seinna dýpri samdrætti. Með því að taka upp þetta nýja fyrirkomulag á skattgreiðslum er komið á tvöfalt kerfi hjá lífeyrissjóðunum allavega næstu fimmtíu árin eða svo hvort sem skattar verði innheimtir skv. því í stuttan tíma eða til frambúðar. Það er þess vegna auðvelt að hætta og byrja upp á nýtt hvenær sem er. Með því móti opnast möguleikar á að nýta þennan möguleika aftur ef annað hrun verður sem ég tel líklegt að muni gerast ef krónan verður áfram okkar gjaldmiðill. Annars eru þessar vangaveltur um hvernig þessum aukafjármunum verður varið þegar við þurfum ekki lengur nauðsynlega á þeim að halda ekki aðalatriðið. En þær sýna hins vegar að þetta er greið leið. Hér er um að ræða upphæð sem skiptir tugum milljarða á ári og skiptir því sköpum. Hún kemur þó ekki í veg fyrir nauðsyn þess að hækka skatta en gætu orðið mun minni en ella sem gæti komið í veg fyrir mikinn samdrátt og atvinnuleysi. Að nýta þennan möguleika minnkar því verulega hættuna á að kreppan verði langvinn.             

[Júlíus Björnsson, 22.11.2009 kl. 19:50]

Við stærum okkur gjarnan af því að við séum með besta lífeyriskerfi í heimi

Hvað með andstæðuna það þýska? þetta er besta kerfi í heimi sinnar tegundar þar sem enginn önnur þjóð álítur það áhættunnar virði m.t.t. 35 ára starfsævi að jafnaði.

Þetta er merki um almennt fjárólæsi Íslendinga.