Ný öflug trúarbrögð ryðja sér til rúms og þar er Skattinn sjálfur endureistur

Þar kom að því að Satan sjálfur fékk uppreisn æru.

Á hinum dimmu dögum og árum Litlu ísaldar á 18. öld var Satan í stóru hlutverki hjá Kristinni kirkju. Ekki dugðu nein vettlingatök á þeim sem hann klófesti, það dugði enginn kattarþvottur. Þeir sem í greipum hans lentu voru hreinlega brenndir á báli, þar með voru skelfileg áhrif þeirra útmáð. Síðar komst Kristin kirkja á þá skoðun að áhrif Skrattans hefðu verið stórlega ofmetin og hann lifir aðeins í hugarheimi þeirra allra trúuðustu.

En nú hefur Satan verið endurreistur í nýjum trúarbrögðum og eins og í kristninni er þar kominn fram á sviðið fallinn engill sem ógnar nú tilveru mannkyns svo að jafnvel hillir undir heimsenda.

Þessi "engill" hefur gengið undir nafninu KOLTVÍSÝRINGUR, þekktur undir sínu vísindamerki CO2. Þetta er gastegund eða eigum við að segja lofttegund sem hefur haft það hlutverk að efla allan jarðargróður og skapa  súrefni svo að flest kvikindi jarðar, þar með talið maðurinn, geti andað og lifað. 

En nú er "engillinn" fallinn og orðinn að hinum vonda, sjálfum Lúsifer.

Eins og í öðrum trúarbrögðum þá er það boðskapur dagsins að ráðast gegn hinum illa með ráðum og dáð því annars sé jafnvel heimsendir skammt undan. Og söfnuður og æðstuprestar þessara nýju trúarbragða eru engir aukvisar. Þeir skríða allsstaðar inn, þeir hafa náð taki á öllum helstu og valdamestu stjórnmálamönnum heimsins með fáum undantekningum. Þeir hafa náð tökum á flestum fjölmiðlum hvarvetna og Ísland er þar engin undantekin,

Í fréttum Ríkisútvarpsins kl. 16:00 í gær var lesin dæmalaus dómsdagsspá. Hún kann að vera mörgum gleymd og hún hefur farið fram hjá mörgum. En boðskapurin skal í pöpulinn og hann er að mestu endurtekinn á bls. 13 í Morgunblaðinu í dag. Er það tilviljun að þessi dómsdagsspá skuli birtast í þeim tveimur fjölmiðlum sem mest trausts njóta næstum samtímis?

Það þarf engan viskubrunn til að sjá að það eru sterk öfl á bak við nýju trúarbrögðin sem greinilega eru að blása til trúboðsherferðar.

Meira að segja á forsíðu Morgunblaðsins er frétt um það að það skal beita gamaldags aðferðum í baráttunni við hinn afturgengna Satan. Það á ekki að brenna neinn á báli í orðsins fyllstu merkingu. Það á að beita gömlu góðu aðferðunum sem kuklarar notuðu áður fyrr gegn draugum, það á að kveða hann niður í jörðina á svo rammbyggilega hátt að Skrattakollur komist aldrei upp aftur.

Og hver tekur verknaðinn að sér?

Það er sjálf Orkuveita Reykjavíkur sem ætlar að leggja í þetta fjármagn og mannafla að kveða Skrattann KOLTVÍSÝRING niður í sjálfa Hellisheiði. Að vísu mun þetta kosta mikla peninga og þetta skilar engum arði  nema kannski því að fresta heimsenda eitthvað. Orkuveitan hefur  verið að kveina um peningaleysi en hvað þýðir að fást um það. Á hinum köldu árum Litlu ísaldar fórnuðu menn dýrmætum eldiviði til að brenna þá sem voru á valdi Satans, tóku hrísið hann frá ekkjum og munaðarleysingjum til að bjarga sálarheill þessara aumingja, skipti ekki öllu máli hvort þeir króknuðu í dag eða á morgun.

Orkuveita Reykjavíkur á þann kost að hækka gjaldskrárnar til að afla fjár til þessa þjóðþrifaverks; að kveða niður í bergið óvininn sjálfan, Skrattann Koltvísýring.

 

Silfur Egils er aftur komið á skjá og í loft og það er vel

Fyrsti þáttur af Silfri Egils á þessari vetrardagskrá fór af stað í gær, sunnudag. Ég vil enn og aftur taka það fram að ég tel Silfur Egils mikilvægan hlekk í þjóðmálumræðunni. Vissulega hafa umræður þar oft farið út um víðan völl en það hefur að sjálfsögðu ráðist af viðmælendum Egils og stöku sinnum hefur hann sjálfur orðið helst til ákafur og fastur á meiningum sem nokkuð hefur spillt fyrir honum sem stjórnanda þáttanna.

En þátturinn í gær var upplýsandi og fróðlegur, fyrst og fremst fyrir  framkomu þátttakenda sem allir völdu þann kostinn að ræða málefni líðandi stundar af yfirvegun og raunsæi. Fyrst vil ég þar nefna Svein Aðalsteinsson sem kom beint inn á heitasta umræðuefni dagsins; skuldastöðu heimilanna og hvað þar sé hægt að gera til bjargar. Mér fannst greining Sveins á þeim vanda vera einhverja þá skörpustu sem ég hef heyrt, en hann skýrði vel að aðstaða skuldara er margskonar, þess vegna er ekki hægt að leysa það vandamál með einu allsherjar pennastriki svo sem með því að lækka allar skuldir um 20% eins og Framsóknarmenn og furðulegt nokk: Tryggvi Þór Herbertsson virðist vera Framsóknarmaður að þessu leyti.

Illugi Gunnarsson ræddi vandmál þjóðarinnar af yfirvegun og festu og dró ekkert úr því að núverandi ríkisstjórn hefði gert margt og ynni hörðum höndum að því að finna lausn á hinum hrikalegu vandamálum þjóðarinnar, var ekki í sömu skotgröfunum og Framsóknarmenn hafa grafið sig í þó stjórnarandstæðingur sé. Sigríður Ingibjörg var einnig með upplýsandi innlegg en hefði að mínu viti mátt vera svolítið frekari til orðsins, hún átti fullt erindi inn í umræðuna.

Jón Daníelsson hagfræðingur sundurgreindi vel ástand dagsins og var bjartsýnni en flestir af hans stéttarbræðrum. Jón taldi upp margar aðgerðir ríkisstjórnar sem væru að skila árangri. Hann sagði einnig að álit umheimsins á vandamálum Íslands væru mikið að breytast okkur í vil og þar er líklega ekki síst að skila árangri að Alþingi tókst að ljúka við Icesave málinu illræmda, þar hefði stjórnarandstaðan vissulega mátt sýna meiri reisn. Sjálfstæðismenn virðast vera æði ráðvilltir og stefnulausir en Fram sóknarmenn hugsa fyrst og fremst um það að fiska í gruggugu vatni undir forystu Sigmundar Davíðs. Ekki kæmi á óvart þó honum tækist endanlega að leiða Framsóknarflokkinn fyrir björg með dyggum stuðningi Höskuldar Þórhallssonar  og Vigdísar Hauksdóttur.

En aftur að Silfri Egils.

Ketill Sigurjónsson lögfræðingur ræddi um orkumálin og þá sérstaklega un málefni HS Orku og tilboð kanadíska fjármálmannsins um kaup á hlut Orkuveitu Reykjavíkur í HS Orku. Það sem var skýrt í máli Ketils var að stjórnvöld og þjóðin öll, einnig stjórnendur orkufyrirtækja, eru mjög ráðvillt hvernig taka skuli á því að fá útlent fjármagn inn til að efla orkugeirann hérlendis. Fram til þessa hefur ekki komið annað til greina en taka útlent fjármagn að láni, þannig hefur Landsvirkjun verið fjármögnuð alla tíð, en hvað um beint eignarhald útlendra fjárfesta? Þar virðast allir vara ráðvilltir og nánast stefnulausir nema þeir sem sjá enga aðra leið til að bjarga fjárvana fyrirtækjum eins og HS Orka virðist vera.

Svo var það sjálfur Josep Eugene Stiglitz

Þessi merki hagfræðingur varaði strax árið 2001 við þeirri sápufroðuþróun sem nýfrjálshyggjupostular og ævintýramenn voru farnir að vinna að með dyggum stuðningi þáverandi ríkisstjórnar og allra eftirlitsstofnana þjóðfélagsins, sem voru geltar til að þær væru ekki að flækjast fyrir. Það var ótalmargt sem Jósep benti á og kannski var greining hans á ástandinu í Bandaríkjunum hvað skuggalegust. Bandaríkin  eru jú tvímælalaust svo yfirgnæfandi ríki ennþá að mikil hagstjórnarmistök þar hafa áhrif um allan heim. Hins vegar kom mér mjög á óvart að þessi merki hagfræðingur skyldi ráðleggja okkur eindregið að halda krónunni sem gjaldmiðli og taldi að með henni værum við með sveigjanlegri stöðu en ef við værum hluti af stærra myntsvæði. Það kann að vera rétt hjá spekingnum, en þessi örmynt hefur alltaf veið okkur til vandræða og einnig verið okkur fokdýr; að burðast með krónuræfilinn mun einnig kosta okkur mikið í framtíðinni. Hvernig á að vera hægt að búa við mynt sem enginn vill sjá og er hvergi gjaldgeng  nema með okurkjörum eins og nú kemur fram þegar þeir sem útlendrar myntar afla eru að fara fram hjá gjaldeyrishöftunum sem Jósep vildi ennþá halda í.

Þar var hann algjörlega ósammála Jóni Daníelssyni sem vildi gjaldeyrishöftin burt strax í dag. Ég fellst miklu fremur á rök Jóns en Jóseps.

Mér fannst þessi þáttur af Silfri Egils svo athyglisverður að ég held að hann ætti að senda út í þriðja sinn á góðum dagskrártíma og kynna hann rækilega; með því væri hægt að upplýsa almenning um þjóðfélagsástandið betur á einni klukkustund en gert hefur verið á undanförnum mánuðum.

 

 

Agnes Bragdóttir er söm við sig

Samtal Agnesar við Steingrím J. Sigfússon fjármálaráðherra í Morgunblaðinu í dag er fyrir margra hluta sakir stórmerkilegt. Það sem stendur þó upp úr er hve Steingrímur fer vel yfir vettvang þeirrar gífurlegu vinnu og þeirra nánast yfirgengilegu erfiðleika sem hann og aðrir ráðherrar ríkisstjórnarinnar  eiga við að glíma. Það er öruggt að meginþunginn liggur á herðum hans og Jóhönnu Sigurðardóttur forsætisráðherra. Ég get ekki séð fyrir mér tvo aðra hæfari einstaklinga úr röðum stjórnmálamanna til að glíma við vandann, vonandi að þeim endist þrek til glímunnar.

En annað var athyglisvert og það voru spurningar Agnesar. Í hveri spurningu voru settar fram allskyns fullyrðingar um ýmislegt sem var annaðhvort lævís áróður eð fullyrðingar sem voru fjarri því að vera staðreyndir. Steingrímur þurfti nánast í hverju svari að byrja á því að leiðrétta frasana og röngu fullyrðingarnar sem frá Agnesi komu. Þá læddi hún því inn að leiðréttingar Steingríms sýndu hvað hann væri viðkvæmur!

Að lestri loknum datt mér í hug að breyta um svið og skipta um aðalleikanda. Lét Agnesi sitja sem fastast í sínu hlutverki en lét hann hafa annan viðmælanda, sá heitir Davíð Oddsson, fyrrum var  forsætisráðherra, utanríkisráðherra og að lokum formaður bankastjórnar í Seðlabankanum. Raunar er handritið til, það hljóta allir að muna eftir flaðrandi viðtölum Agnesar Bragadóttur við  átrúnaðargoð sitt.

Þá hefði engar getsakir eða neikvæðar og rangar fullyrðingar komið frá spyrlinum.

Það verður seint sagt að Agnes Bragadóttir sé með heiðarlegustu blaðamönnum á Íslandi.

Aðalheiður "verslar" innlenda framleiðslu

Aðalheiður er samskiptastjóri Tækniskólans-skóla atvinnulífsins. Fyrir skömmu kom fylgirit með Morgunblaðinu sem bar nafnið Sóknarfæri. Þar var á bls. 4 stutt viðtal við fyrrnefnda Aðalheiði sem sagði m. a:

"Í gegnum tíðina hef ég reynt að temja mér að versla innlenda framleiðslu".

Tilvitnun lýkur.

Hér er enn einu sinni unnið ötullega að því að afbaka íslenska tungu, þetta er sýnishorn af því hve tamt mörgum er að útrýma sögninni "að kaupa" úr málinu. Þó Aðalheiður hafi gloprað þessari ambögu "að versla innlenda framleiðslu" út úr sér hefði sómakær blaðamaður átt að leiðrétta hana og setja á prent "að kaupa íslenska framleiðslu". Kannski er Aðalheiður sárasaklaus, var það ambögusmiður í blaðmannastétt sem breytti því sem hún sagði? Það virðist vera nægt framboð af þeim. Því miður er viðtalið við Aðalheiði ekki merkt neinum blaðamanni svo hún verður að eiga amböguna ein. 

Ban-Ki-moon hafður að háði og spotti á norðurslóðum

Ban-Ki-moon er maður nefndur kóreskur að þjóðerni. Hann gegnir þeirri stöðu að vera framkvæmdastjóri Sameinuðu þjóðanna. Það voru einmitt þau, að mörgu leyti mikilvægu samtök, sem ýttu úr vör fyrir meira en tveimur ártugum áróðrinum mikla um að meðalhiti jarðar fari hækkandi sem sé mikil ógn við lífríki okkar jarðarbúa. Sett var á stofn mikið apparat sem ber skammstöfunina IPCC og nú hafa þúsundir einstaklinga lifibrauð sitt af því að halda stíft fram með öllum ráðum að hiti fari hækkandi á hnettinum. Þeir vísindamenn sem andæfa og gleypa ekki kenninguna hráa eru úti í kuldanum á ráðstefnum IPCC í Kyotu, Bali, Posnan og eflaust verður það sama uppi á teningnum á væntanlegri ráðstefnu í Kaupmannahöfn eftir 3 mánuði.

En aftur að karlinum honum Ban-Ki-moon

Í fréttum í gærkvöldi er hann að sigla í ís einhversstaðar nálægt Svalbarða, umkringdur vísindamönnum sem eru að heilaþvo karlinn, sýna honum ís sem er að bráðna og sanna þar með kenninguna um hækkandi hitastig jarðar sem muni hafa skelfilegar afleiðingar.

Nú vill svo til að eðlisfræðin gerir það að verkum að ís eykst á norðurslóðum yfir kaldasta tímann, veturinn, en minnkar yfir þann heitari, sumarið.

Ef skrollað er á neðri blaðsíður á blogginu mínu koma fram upplýsingar um flatarmál Pólaríssins síðustu ár. þessar tölur eru frá japanskri vísindastofnun: Japan Aeorospace Exploration Agency. Þar koma meðal annars þessar tölur fram:

1. maí 2008 var Pólarísinn 13.160.938 ferkílómetrar

1. sept. 2008 var Pólarísinn 4.957.656 ferkílómetrar

Þarna má sjá hve gífurleg sumarbráðnunin er, sú sumarbráðnun hefur ætíð orðið hvarvetna á norðurslóðum, sú sumarbráðnun sem nú er notuð til að blekkja þann einfalda Ban-Ki-moon. Þess má geta vegna stöðugs áróðurs um að Pólarísinn sé að hverfa að ísinn hafði ekki verið jafn mikill að flatarmáli árum saman og 2008 en JAEA gerir mælingar á ísnum daglega með gervihnetti. Það er engin tilviljun að mælingarnar eru gerðar 1. maí og 1. sept ár hvert, þá kemur hámark og lágmark á flatarmálii íssins best í ljós. Flatarmál íssins segir ekki alla söguna um magnið, það þarf líka að mæla þykktina. Bandaríski herinn mælir þykktina með baujum sem reka með ísnum og árið 2008 reyndist hann sá þykkasti til margra ára.

Það var dapurlegt að heyra tilfinningaþrungna tölu Ban-Ki-moon í gærkvöldi í Sjónvarpinu, aumingja maðurinn trúði eflaust því sem honum var sýnt; að bráðnun íssins við Svalbarða væri einstakt fyrirbrigði sem sannaði allt sem kemur fram í vægast sagt vafasömum kenningum og skýrslum IPCC, loftslagsstofnunnar Sameinuðu þjóðanna.

En nú er ekki nema eðlilegt að einhver spyrji:

Hvernig getur einn pípulagningameistari í Þorlákshöfn efast um það sem þúsundir vísindamanna halda fram um hlýnun andrúmsloftsins og spá einnig stöðugri hlýnun alla þessa öld eða næstu 90 ár?

Því er til að svara að kenningarnar eru ákaflega ótrúverðugar.

CO2,koltvísýringur, er um það bil 1% að gróðurhúsahjálminum

Af þessu 1% hefur verið sýnt fram á að  aðeins 0,117% sé af manna völdum.

Það hefur verið sannað að á liðnum árþúsundum er EKKI fylgni milli aukningar CO2 í andrúmslofti og hækkandi hita á jörðinni.

Á árunum 1929 - 1933 minnkaði CO2 af mannavöldum um 30%. Á sama tíma jókst bæði meðalhiti jarðar og CO2 í andrúmslofti.

Á árunum 1940 - 1977 féll meðalhiti jarðar um 0,3°C og vetrarkuldi varð mikill. Á sama tíma jókst CO2 geysilega mikið. 

Síða árið 2002 hefur aukning á meðalhita jarðar stöðvast, sum árin fallið. Á sama tíma hefur maðurinn sleppt frá sér 150 milljörðar tonna af CO2 sem eftir kenningum IPCC ætti að hafa gífurleg áhrif til aukningar á meðalhita á jörðinni.

Og síðast en ekki síst: IPCC fékk nóbelsverðlaun fyrir starf sitt ásamt Al Gore. Þúsundir manna hafa lifibrauð sitt af því að vinna stöðugt að áróðri fyrir kenningum IPCC. Fjölmiðlar endurvarpa stöðugt þeirra áróðri, þeir sem efast eða vilja láta vísindin njóta sannmælis fá aldrei inni í fjölmiðlum. Ef þær þúsundir vísindamanna sem eru á snærum IPCC færu að halda öðru fram en hinni einu sönnu kenningu mundu þeir missa sitt lifibrauð.

Auðvitað er það mannlegt að halda utanum sína hagsmuni.

Þess vegna er Ban-Ki-moon heilaþveginn við Svalbarða.

Skemmdarverk á Bifröst og lélegt meðlæti í Búðardal

Það er nokkuð langt síðan ég hef átt leið vestur í Dali en þangað fórum við hjónin um næstsíðustu  helgi og komum heim 27 lítrum ríkari af þessum líka gómsætu bláberjum. En það er ekki tilefni þessa pistils.

Mér satt að segja krossbrá þegar ég ók fram hjá Háskólanum á Bifröst. Þvílíkt skelfilegt skemmdarverk hefur verið unnið þar. Á umliðnum áratugum hefur verið byggður upp þar framsækinn háskóli á grunni gamla Samvinnuskólans sem Jónas frá Hriflu stofnaði. Þar var fyrst byggt skólahús með  rauðu þaki, bygging sem féll vel að hinni stórbrotnu náttúru og umhverfi. Síðan voru byggð fleiri hús í sama stíl, þarna varð til skólahverfi sem var samkvæmt sjálfu sér.

En hvað hefur gerst?

Þarna hefur verið slengt niður forljótum kassalaga byggingum sem eru ekkert annað en klám á þessum fallega stað. Hvaða arkitekt leggur nafn sitt við þennan óskapnað? Var ekki nokkur maður í öllu ferlinu, skólastjórn, byggingarnefnd, sveitarstjórn o. s. frv. sem sá hvaða óskapnað og skemmdarverk var verið að vinna. Vill einhver verja þessar skelfilegu byggingar?

Komin í Búðardal (að vísu ekki heim) þá var svolítill kaffi- og teþorsti farinn að gera vart við sig. Samkaup er með nokkuð myndarlega verslun við þjóðvegin þegar ekið er inn í þorpið sunnan frá. Þar áfast virtist einnig ágætt kaffihús sem bæði bauð kaffi og te.

En svolítið meðlæti, er það fáanlegt?

Já já, langlokur frá Sóma!

Ekkert annað?

Nei nei, en það voru til nokkrar langlokur.

Niðurstaðan varð kaup á einni langloku sem skipt var í tvennt, engan veginn það kaffimeðlæti sem æskilegast hefði verið. Stundum er maður agndofa yfir hugmyndaleysi þeirra sem stjórna slíkum stöðum. Af hverju ekki flatkökur með hangikjöti í landbúnaðarhéraðinu Dölum, af hverju ekki brauð með laxi í slíku laxveiðihéraði, af hverju ekki ekta íslenskar pönnukökur. Það eru eflaust fjölmargar myndarlegar húsmæður í Búðardal sem glaðar mundu taka að sér að birgja staðinn upp með þannig meðlæti. Í næsta húsi sást reyndar ágætt bakarí, af hverju ekki eitthvað sætt í munn frá bakaranum þar. Þeir hugmyndasnauðu stjórnendur Samkaupa í Búðardal ættu að setjast upp í bíl og aka sem leið liggur í Litlu kaffistofuna fyrir ofan Sandskeið.

Það yrði lærdómsrík ferð fyrir hugmyndasnauða menn að sjá það ríkulega úrval sem þar er boðið upp á sem kaffimeðlæti.

Er Ríkisútvarpinu sama um málfar og slettur?

Það skiptir ekki máli hvort stúlkurnar í íslenska landsliðinu í knattspyrnu gerðu mörk eða unnu leiki, þær stóðu þær sig með sóma á EM. Það að komast á EM er stórkostlegur árangur.

Til hamingju með það!

Auðvitað hefur Ríkisútvarpið sagt frá og sýnt leiki íslenska kvennalandsliðsins, en síðasti leikurinn var gegn Þjóðverjum og þannig sagði Páll Magnússon frá því oftar en einu sinni í fréttum Sjónvarpsins.

"Íslenska kvennalandsliðið tapaði leiknum við Þjóðverja með einu marki gegn engu"

Fann Páll Magnússon ekkert athugavert við þessa setningu? Svo virðist ekki vera enda er málfar Ríkisútvarpinu þegar fjallað er um íþróttir oft æði skrautlegt. Rétt er setningin þannig:

"Íslenska kvennalandsliðið tapaði leikum við Þjóðverja með engu marki gegn einu"

Þegar Ásta Ragnheiður forseti Alþingis tilkynnti úrslit atkvæðagreiðslunnar um Icesave ábyrgðina sagði hún:

"Lögin eru samþykkt með 34 atkv.,14 voru á móti".

Ef hún hefði sagt frá þessu með hætti Páls Magnússonar hefði hún sagt:

"Lögin voru samþykkt með 14 atkv. gegn  34". Sjá ekki flestir hve rangt það er?

Á minni löngu ævi hef ég árlega heyrt og séð í fjölmiðlum auglýsingar um að verslanir ætli að auk kaupgleði almennings með því að lækka verð á vörum sínum og efna til þess sem ætíð hefur verið nefnt:

ÚTSÖLUR

En nú í kreppunni er það  líklega ekki nógu fínt að segja "útsala" og yfir dynja í fjölmiðlum og sker í auga skilti út um alt með ömurlegri slettu, það er orðið:

OUTLET

Ríkisútvarpið, þessi gamli varðhundur íslensks máls, hefur greinilega velþóknun á skrípinu, á hverju kvöldi er því þröngvað inn í stofur landsmanna í auglýsingatímum.. Hins vegar er haldið strangt í þann fáránleika að fallbeygja útlensk heiti, menn skulu með illu eða góðu fara til Amsterdams svo dæmi sé tekið.

Hvar er Aðalsteinn Davíðsson málfarsráðunautur RÚV, er hann í endalausu sumarfríi? 

Það hvarflar ekki að mér að Ólafur Ragnar muni synja því að staðfesta samþykkt Alþingis um Icesave

Það hefur verið lítil freisting að setjast við tölvuna til að blogga um hásumarið. Garðurinn býður upp á skemmtilega útiveru og vinabæjarmótið sem við 20 Ölfusingar sóttum í Skærbæk í Danmörku fyrstu vikuna í júlí var bráðskemmtilegt og vel skipulagt og stjórnað af Dönum.

En nú er Icesave máið að mestu komið í höfn, það er við hafnarkjaftinn, það á aðeins eftir að leggjast að bryggju og fá landfestar frá forseta vorum Ólafi Ragnari.

Menn hafa verið að gera því skóna, og sumir að krefjast þess, að Ólafur Ragnar synji því að samþykkja þessa afdrifaríku lagasetningu Alþingis. Margir líkja þessu við synjun forsetans á alræmdu frumvarpi Davíðs og Halldórs, hið svokallað fjölmiðjafrumvarp. Slík samlíking er algjörlega út í hött, raunar var fjölmiðlafrumvarpið ekki nema stormur í vatnsglasi miðar við stórviðri og brimskafla Icesave málsins. Ég veit að Ólafur Rafnar forseti er það raunsær maður að hann mun ekki setja þjóðlífið á annan endann með synjun.

En eitt er víst; þeir sem komu okkur Ísendingum í þetta skelfilega Icesave mál eru líklega einhverjir mestu óhappamenn sem finnast á landi hér og það má alveg fara allt aftur í landnám til samanburðar!

Það hefur verið bent á Gamla sáttmála til samanburðar en í raun var hann að sumu leyti ill nauðsyn, landið var að einangrast, loftslag breyttist til hins verra, lífkjör versnuðu, skipum fækkaði. En nóg um Gamla sáttmál.

En gerði ríkisstjórnin mikil mistök í Icesave málinu? Ekki er nokkur vafi á því í mínum huga að við bárum ábyrgð á Icesave reikningum Landsbankans sem óheillakrákan Sigurjón Árnason fyrrum bankastjóri LÍ segir að okkar ábyrgð hafi aldrei verið til. Sigurjón Árnason og hans samverkamenn ættu að skammast sín og láta sem minnst fyrir sér fara. En hvað um ríkistjórnina? Ég var yfir mig undrandi þegar Steingrímur fjármálráðherra skipaði gamlan flokksbróður sinn Svavar Gestsson sendiherra sem formann samninganefndarinnar, það var með eindæmum óheppilegt. Ég tel að samninganefndin um Icesave hafi ekki verið skipuð þeim hæfustu sem finnanlegir voru innanlands og það átti tvímælalaust að fá einnig hæfustu menn í útlöndum til að taka beinan þátt í samningaviðræðum.

En hvað um þátt Alþingis? Þar kemur furðuleg afstaða margra til Alþingis í ljós. Almenningur er orðinn svo vanur að ríkisstjórnin og framkvæmdavaldið í heild valti yfir Alþingi að fjölmargir halda að eitthvað sé bogið við það að Alþingi taki málið í sínar hendur og vinni það án þess að láta ríkisstjórnina segja sér fyrir verkum frá degi til dag.

Þar var Guðbjartur Hannesson form. fjárlaganefndar tvímælalaust fremstur með jafningja og vegur Alþingis hefur tvímælalaust vaxið af þessari glímu.

En svo reyndu sumir að fiska í gruggugu vatni og þar fór Sigmundur Davíð formaður Framsóknarflokksins fremstur. Ég hafði trú á þessum manni fyrst þegar hann kom inn í pólitíkina en sú trú er löngu gufuð upp. Sjálfstæðisflokkurinn er orðinn undarlegur söfnuður sem virðist ekkert vita hvert á að stefna. Öðru vísi mér áður brá þegar Sjálfstæðisflokkurinn hafði niðurnjörvaða stefnu og fylgdi henni gegn um þykkt og þunnt ekki síst til að hygla sínum mönnum og fyrirtækjum. Bjarni Benediksson virðist ekki ná neinum tökum á stjórn flokksins. Bláa höndin virðist enn stjórna bak við tjöldin. Það sáu það allir sem sjá vildu að það var óheppilegt að gera mann úr innstu elítu flokksins að formanni til að leiða endurreisnina eftir hina fráleitu arfleið Davíðs en Bláa höndin réði ferðinni. Það kom ekki til greina að sækja foringjann út á land, mann sem hafði víðtæka reynslu úr atvinnulífi og sveitarstjórn. En hann var ekki í elítunni eða af Ættunum, því fór sem fór. Ég hef ekki orku til að ræða um garminn hann Ketil, Borgaraflokkinn. 

Þvílíkir rugludallar hafa líklega aldrei sest á Alþingi Íslendinga og hafa þó margir undirmálsmenn náð að smeygja sér þar inn.

Fjallið tók jóðsótt og fæddist lítil mús

Menn flykktust á Austurvöll eftir hrunið mikla, börðu bumbur og pottlok undir stjórn Harðar Torfasonar, hentu drullu og eggjum í lögregluna, brutu rúður í Alþingishúsinu og Stjórnarráðinu, réðust inn á Hótel Borg og skemmdu útsendingarbúnað, komu í veg fyrir að "stjórnmálamenn" gætu komið máli sínu til almennings, þannig var málfrelsið á síðasta degi ársins 2008, ársins þegar bankaránin voru framin af þeim sem áttu alla möguleika til þess því þeir höfðu lyklana.

Niður með alla stjórnmálmenn, nýtt blóð, nýjar heilbrigðar persónur taki við!

Þetta var herhvötin, allt í einu var okkur sagt að það væri fullt af fólki í þjóðfélaginu sem hefði gáfur, hæfileika og framtíðarsýn, það þyrfti aðeins kosningar og henda öllu gamla settinu út, inn með nýjar mublur. Vissulega var það uppörvandi að fá að heyra það að meðal pottlokahjarðarinnar á Austurvelli leyndist afburðafólk sem gæti bjargað öllu, fólk sem hefði hugsjónir, fólk sem væri heiðarlegt og ekki síst þeim kostum búið að þekkja og virða lýðræðið, fólk sem gæti unnið af heilindum, fólk sem ætlaði að hlýða vilja "fólksins" í landinu, ef það fengi að taka við yrði allt gott, öll dýrin í skóginum yrðu vinir.

Svo komu kosningar

Nú áttu landsmenn tækifærið og hreinsa til í þeim hópi sem hafði komið  Íslandi á kaldan klaka og kjósa nýja fólkið frá Austurvelli. Þá gerðist nokkuð sérkennilegt:

Tugir þúsunda kusu aftur þá sem höfðu eyðilagt okkar ágæta þjóðfélag, þeir kusu Sjálfstæðisflokkinn og Framsóknarflokkinn, þessa tvo flokka sem höfðu stjórnað allri spillingu á Íslandi svo lengi sem ég man eftir og er ég nú svo gamall sem á grönum má sjá (lítið á myndina). Þessir tveir flokkar tóku "nýfrjálshyggjunni" opnum örmum, þeir einkavæddu ekki fyrirtækin sem þjóðin átti, þeir "einkavinavæddu" þau flest svo sem bankana, Símann, Íslenska aðalverktaka og svo mætti lengi telja.

En það gerðist einnig í þessum merkilegu kosningum að nýja aflið frá Austurvelli bauð fram til Alþingis albúið til að reisa aftur þjóðarbúið. Að vísu sprungu sumir á limminu strax og gáfust upp eftir nokkra misheppnaða upplýsingafundi. Bjarni bóksali á Selfossi (þessi með rýtinginn í erminni) og sakleysislegur og ágætur klerkur í Hafnarfirði Þórhallur að nafni sögðust ekki nenna þessu, ágæt dómgreind.

En AFLIÐ komst á þing, Borgarahreyfingin. Þór, Birgitta, Margrét og Þráinn. Satt best að segja hélt ég að Þór og Margrét hefðu eitthvað til brunns að bera, jafnvel Birgitta einnig en ég hafði enga trú á Þráni, þessum ágæta kvikmyndaleikstjóra og rithöfundi með allan sinn húmor. En hvað nú? Eini maðurinn sem ég ber einhverja virðinu fyrir nú er Þráinn, hann er þó  þeirrar náttúru að vera heiðarlegur og vilja standa við sín orð. Um þau hin þrjú ætla ég ekki að eyða fleiri orðum. Og hvar er sá ágæti Hörður Torfason, sem ég held upp á bæði sem trúbador og ekki síður sem eindreginn kjarkmann í mannréttindamálum eins og hann hefur sýnt óumdeilanlega í baráttu samkynhneigðra á liðnum áru. Er hann týndur?

Ég hef enn trú á minni þjóð

Vegna þess að kjarni þessarar þjóðar skynjaði hvar veilan lá. Kjarni þessarar þjóðar bar gæfu til þess að veita tveimur vinstri flokkum ( þetta hugtak er að vísu að verða æði gamaldags en við höfum ekkert betra) Samfylkingunni og Vinstri grænum MEIRIHLUTA Á ALÞINGI. Ég mun ætíð á þeim árum sem ég á eftir verða stoltur af Alþingiskosningunum í apríl 2009. Ef eitthvað verður til þess að bjarga okkur út úr því skelfilega frjálshyggjusukki sem Sjálfstæðisflokkurinn með stuðningi Framsóknarflokksins kom okkur í þá er það þessi ótrúlegu úrslit: AÐ ÞESSIR TVEIR FLOKKAR SKYLDU FÁ MEIRIHLUTA ATKVÆÐISBÆRRA MANNA Í KOSNINGUNUM 2009! Þess vegna er Jóhanna Sigurðardóttir forsætisráðherra Íslands og Steingrímur J. Sigfússon fjármálaráðherra.

Ég ætla að ljúka þessum pistli með þökkum til Steingríms J. Sigfússonar fyrir rökfastan og málefnalegan málflutning í Kastljósi í kvöld. 

Hvernig eru hinir útvöldu bloggarar valdir?

Ég er búinn að vera samferða Morgunblaðinu æði lengi; sem áskrifandi, sem pistlahöfundur og nú bloggari um nokkurt skeið. Bloggið er vissulega merkilegt fyrirbæri þó ég hafi ekki séð jafn mikið bull í nokkrum fjölmiðli sem blogginu. En á milli eru ýmsar góðar ábendingar og sumir stunda yfirveguð og nokkuð innihaldsrík skrif.

En þegar slegið er á <blog.is> þá birtist fyrst aðgangur að einhverjum 8 útvöldum sem þá auðvitað verða þeir sem mest eru heimsóttir, þar fyrir neðan ýmsir sem hægt er að velja á mismunandi hátt.

En það sem vekur athygli mína er að þessir 8 útvöldu eru svo sannarlega útvaldir því líklega er þetta ekki nema 20 - 30 manna hópur sem nýtur þeirrar náðar að komast inn í þessa "elítu". Þess vegna koma þarna fyrir aftur og aftur sömu andlitin (eða merkin) og það sem er merkilegra; flestir sem þangað upp komast eru neikvæðir nöldrarar, svo virðist sem jákvæðni og bjartsýni eigi ekki upp á pallborðið þegar í "elítuna" er valið.

Nú kann einhver að spyrja; hefur þú sem þessar línur ritar aldrei komist í "elítuna" og svo er ertu þá ekki bar öfundsjúkur? Ég hef aldrei þangað upp komist, sé örstutt í smettið á mér stundum þegar ég skrifa pistil undir <nýtt blog> en er venjulega horfinn að kveldi eða morgni.

En eftir stendur spurningin: Hver velur og hvernig er "elíta þeirra átta valin"?

Líklega fæ ég aldrei svar við því.