Stakk Morgunblaðið hluta af skoðanakönnun um ESB undir stól?

Sveinn Andri Sveinsson lögfræðingur og Sjálfstæðismaður er borinn fyrir þeirri sögu að Morgunblaðið hafi ekki birt allt sem fram kom í skoðanakönnun um afstöðu almennings til inngöngu í ESB. Þar er fullyrt að ein spurningin hafi verið á þessa leið:

Ert þú fylgjandi því að við göngum í Evrópusambandið ef við fáum full  yfirráð yfir fiskimiðum okkar?

Sagt er að 71% spyrjenda hafi sagt já við þessari spurningu.

En þetta hefur hvergi komið fram, ekki í Morgunblaðinu sem stóð fyrir þessari könnun.

Er það virkilega satt að Morgunblaðið hafi ákveðið að leyna svarinu við þessari spurningu af því hún féll ekki að því sem Morgunblaðið vildi fá fram?

Jóhanna Sigurðardóttir lögð í einelti af Grámanni í Hádegismóum og stuttbuxnadeild Sjálfstæðisflokksins

Það hlaut að koma að því að Davíð Seðlabankastjóri fyrrverandi og núverandi ritstjóri Morgunblaðsins færi af stað með undirferli og brigsl gegn Jóhönnu Sigurðardóttur forsætisráðherra opinberlega. Búið er til mál sem er ekkert mál og svo virðist sem flestir fjölmiðlar ætli að bíta á agnið og ganga erinda þess gamla í Hádegismóum. Hann beitir fyrir sig einum af stuttbuxnadeild Sjálfstæðisflokksins, Sigurði Kára, sem aldrei hefur reynst vandur að virðingu sinni og ég sá ekki betur en varformaður Framsóknarflokksins taki fullan þátt í leiknum. Meira að segja er Fréttastofa Ríkisútvarpsins orðinn þáttakandi. Ég dáðist að Jóhönnu að halda ró sinni í kvöld í Kastljósi þar sem leigupenninn Sigmar þóttist þjarma að henni. Það er ekki ónýtt fyrir Davíð Morgunblaðsritstjóra að eiga slíkan bandamann á Fréttastofu Ríkisútvarpsins.

Þessi lágkúra Davíðs og stuttbuxnadeildarinnar er vel þekkt hjá óheiðarlegum pólitíkusum og ekki síður hjá útbrunnum pólitíkusum þegar sverfur að. Þá er búin til einhvera lokleysu um andstæðing, hún tuggin  aftur og aftur á Alþingi og  allir fjölmiðlar dregnir til að verða þátttakendur í ófrægingarherferðinni. Davíð hefur greinilega séð að eftir hinu algjöru lágkúru Bjarna Benedikssonar í Sjónvarpinu í gær þar sem hann lýsti því yfir að hann hefði ekkert um spillingu Guðlaugs Þór að segja, þetta kæmi honum, Bjarna B., ekkert við!!! Þá sá Davíð að hann yrði að beita ófrægingarvopninu og það er furðulegt hve langt honum hefur tekist að komast.

En ég er viss um að Jóhanna mun standa þessa lágkúru frá Hádegismóum af sér, sendiboði Davíðs á Alþingi, Sigurður Kári varamaður Illuga Gunnarssonar sem hrökklaðist af Alþingi, ætti að gera hreint fyrir sýnum dyrum. Legg til að þeir setjist niður saman lagsbræðurnir Sigurður Kári og Guðlaugur Þór og telji saman allt það sem þeir hafa fengið greitt fyrir samvisku sína fá tortúlalubbunum, sem margir gefa það "sæmdarheiti" að kallast "útrásarvíkingar".

Er virkilega ekki einn einasti maður í þingliði Sjálfstæðisflokksins sem þorir að mótmæla þessu einelti sem Davíð Oddsson hefur komið í í gang gegn Jóhönnu Sigurðardóttur forsætisráðherra?

Ég get ekki þagað

Óvopnaðir friðarsinnar á skipi með farm af nauðsynlegust hjálpargögnum nálgast Gasatrönd og ætlar að láta reyna á það hvort mögulegt verði að koma nauðsynlegust matvælum og lyfjum í land.

Ísraelar sega ekki nei, þeir segja ekkert. Þeir senda hersveit af stað í þyrlum sem ryðjast niður á þilfar hjálparskipsins. 

Þar eru 19 friðarsinnar myrtir með köldu blóði, aðrir á þriðja tug særðir og skipið hertekið.

Hafi nokkurn tíma verið til ríki á síðari árum sem tekið hefur upp viðbjóðslega starfshætti nasismans, sem drap fjölmarga Gyðinga auk fjölda annarra af öðrum kynþáttum, svo sem sígauna og slava, þá er það Ísraelsríki.

Hve lengi ætla þjóðveldi heims að láta þetta ofbeldisríki komast upp með sínar illgjörðir.

Munu Bandaríkjamenn og Vestræn ríki endalaust skríða fyrir þessum ofbeldismönnum og barnamorðingjum? 

Þjóðremba nær nýjum hæðum hjá Íþrótta- og tómstundaráði Reykjavíkur

Íþrótta- og tómstundaráð Reykjavíkur náði hæstu hæðum í þjóðrembu með sinni fáránlegu tillögu um að skora á Ríkisstjórnina að hún komi í veg fyrir að Evrópusambandið taki umsókn Íslands  til umræðu og líklega afgreiðslu á 17. júní af því að þessi dagur er þjóðhátíðardagur Íslendinga!!!

Aðeins Oddný Sturludóttir  sá hversu fáránleg þessi ályktun var og gerði sérstaka bókun gegn því að ÍTR færi að skipta sér af utanríkismálum. En sex ráðsmenn voru einhuga um þessa endemisþvælu. Það virðist svo að ýmsir umhverfist algjörlega ef minnst er á umsóknaraðild Íslands að ESB. Umsóknin er þó einganveginn ákvörðun um inngöngu, við vitum ekki hvað kemur í ljós, en það sem út úr þeim viðræðum kemur ætti að vísa öllum veginn hvort sem er gegn inngöngu eða með inngöngu.

Ég beini því til sexmenninganna hvort þeir ættu ekki að snúa sér frekar að því að starfa innan sértrúarhópa þar sem bókstafurinn blífur. Vottar jehóva væri þeim ábyggilega góður staður eða þá Krossinn. Þar vantar sárlega nýja stríðsmenn sem láta sig ekki aðeins sig varða trúna einu og sönnu. Landsmálin munu jafnvel skyggja á hin háleitari markmið, sanna trú, þar sem Gunnar í Krossinum mun jafnvel fara í framboð í næstu forsetakosningum.

Grein mín nr. 2 um kvótamál sem birtist í "Bæjarlífi" í Þorlákshöfn 6. maí

 

 Nokkur orð til Ármanns Einarssonar útgerðarmanns í Auðbjörgu ehf. í Þorlákshöfn frá landkrabba

 

eftir Sigurð Grétar Guðmundsson

 

Ármann virðist taka það illa upp að ég bað hann, ef hann legði í að svara mér, að vera málefnalegur. Ég get ekki annað en birt málsgrein úr hugarheimi hans sem sýnir svolítið annað:

“Sigurður Grétar talar eins og sönnum vinstrimanni sæmir sem vill að ríkið sé með puttana í allt og öllu eins og gafst svo vel í ráðstjórnarríkjunum gömlu. Hann vill líka fara að fordæmi Mugabe í Zimbabwe og gera eignaréttinn að engu með tilheyrandi upplausn í samfélaginu”.

Ef Ármann veit það ekki þá er það skjalfest og þekkt um alla heimsbyggðina að stjórnarstefnan í Ráðstjórnarríkjunum  var alla tíð glötuð enda hrundi þetta alræðisríki nánast til grunna á einni nóttu og sá hlýtur að vera rakalítill sem þarft að líkja mér við geðsjúkan þjóðarleiðtoga í Afríku sem er búinn að rústa blómlegasta landbúnaðarlandi í þeirri álfu.

Þetta kemur ekki við mig á nokkurn hátt en mikið er hægt að lúta lágt til að koma ímynduðu höggi á viðmælandann.

 

Orð sem eru gulls ígildi

En þá ætla ég að vitna orðrétt í grein Ármanns þar sem hann staðfestir í örfáum orðum það sem ég gagnrýndi í minni fyrri grein þegar hann segir:

“Langstærsti hluti af skuldum sjávarútvegsins er til kominn vegna kvótakaupa (það er verið að kaupa aðila út úr greininni)”.

Ég þakka fyrir þessa hreinskilni sem er kannski óvart fram sett. Þarna er viðurkennt að þessi grein atvinnulífsins, sjávarútvegur, er ofurseld því að verða að kaupa menn út úr greininni og þá vil ég spyrja. Hve mikið er búið að blóðmjólka íslenskan sjávarútveg  til þeirra sem eru að selja ykkur réttindi sem þeir eiga ekkert í og þið hefðuð aldrei þurft að kaupa?

Nú skulum við hverfa aftur til þess tíma þegar kvóti í sjávarútvegi var settur á af illri nauðsyn. Útgerðarmenn fengu úthlutaðan kvóta eftir veiðireynslu og þeir voru ekki rukkaðir um eina einustu krónu fyrir það. Ég er þeirrar skoðunar að á þeim tíma hafi verið rétt að setja kvóta á veiðarnar, það hafði fljótlega þau áhrif að fiskiskipum fækkaði og ég veit ekki betur en að hið “illa ríkisvald” hafi stuðlað að því með því að leggja til fjármagn til að úrelda skip. Förum síðan allt til dagsins í dag. Setjum svo að þannig hefði kvótakerfið verið alla tíð, hið skelfilega framsal, sala, kaup og leiga hefði aldrei komið til. Ég er þess fullviss að útgerðarfyrirtæki svo sem Auðbjörg ehf. hefði ekki minni kvóta í dag en raunin er. Stóri munurinn er sá að það fyrirtæki hefði aldrei þurft að kaupa kvóta, ekki heldur aðrir útgerðarmenn. Þeir sem hefðu farið út úr greininni hefðu einfaldlega hætt eins og í öllum öðrum greinum atvinnulífsins, þeir hefðu engar greiðslur fengið frá öðrum sjávarútvegsfyrirtækjum, menn gátu jafnvel selt sín skip eða fengið opinbera aðstoð við að úrelda þau.

Ekki veit ég hve háar fjárhæðir hafa verið dregnar út úr íslenskum sjávarútvegi síðan frjálsa framsalið var sett á.

Er það rétt að þar sé um hundruðir milljarða að ræða? Væri ekki greinin betur sett ef þessir fjármunir væru í vel reknum útgerðarfyrirtækjum eins og Auðbjörgu og fleirum, í stað þess að verða að afhenda þá til einstaklinga, sem sumir hverjir fjárfesta skynsamlega í alls óskyldum atvinnurekstri, en aðrir hafa sannarlega lifað í lúxus meðan þið sem eftir eruð í greininni berjist fyrir tilveru ykkar.

Engin svör komu í grein Ármanns við nokkrum sláandi dæmum sem ég kom með í fyrri grein. Hvað um Eskju á Eskifirði, hvað um erfingja Alla ríka sem nú velta sér í allsnægtum í útlöndum, hvað um Vestmannaeyinginn sem lifir góðu lífi á því að eiga skip bundið við bryggju og leigja kvótann? Ef kvótinn hefði alla tíð verið í sama formi og upphaflega var hugsað hefði þessi “útgerðarmaður” einfaldlega orðið að skila kvótanum og einhver sem rak sitt útgerðarfyrirtæki vel hefði fengið hann.

 

Fyrirtækin keyrð í þrot?

Það er mikið til í því að ég hef takmarkað vit á sjávarútvegi. En ég skil fullkomlega hversu eitraður bikar frjálsa framsalið, kaupin, salan og leigan er fyrir ykkur sem viljið stunda fiskveiðar og vinnslu og gera það vel. Ykkur var afhentur þessi réttur, framsalið, og mér er slétt sama hvar þeir menn voru í pólitík og flokkum sem það gerðu, söm var þeirra gerðin. Þið gleyptuð við þessu og síðan hófst braskið og blóðugast af öllu er það sem ég hef vitnað til í þinni grein, ég ætla að birta þá tilvitnun aftur:

“Langstærsti hluti af skuldum sjávarútvegsins er til kominn vegna kvótakaupa (það er verið að kaupa aðila út úr greininni)”.

Ég spurði í minni fyrri grein hvernig það gæti gert öll útgerðarfyrirtæki gjaldþrota ef kvótinn yrði innkallaður á tuttugu árum, svarið er einmitt í tilvitnuninni. Ég svaraði mér reyndar sjálfur. Útgerðarmenn eru búnir að slá eign sinni á kvótann. Þeir eru búnir að bókfæra sameiginlega eign allrar þjóðarinnar og það sem er alvarlegast af öllu; veðsetja hana hérlendis sem erlendis upp í topp.

Er þetta ekki rétt?

 

Kvótinn verður aftur sameign þjóðarinar

Það verður kvótinn á nákvæmlega sama hátt og fiskurinn í sjónum, útgerðarmenn eiga hann ekki fyrr en þeir hafa veitt hann og komið með hann að landi. Ég ætla að vona að þið losnið úr herkví íhaldshugsunarinnar og sjáið að það er búið að leiða íslenskan sjávarútveg í skelfilegar ógöngur. Þegar réttindi, sem öll þjóðin á, geta gert ykkur gjaldþrota með því einu að afturkalla 5% kvótans árlega þá er eitthvað rotið. Ykkur verður mjög líklega aftur afhentur þessi sami kvóti sem réttindi frá þjóðinni, það verður að veiða fiskinn, það höfum við gert alla tíð og sjávarútvegur verður enn um langan aldur ein af styrkustu stoðum þjóðarbúsins.

En þið eruð búnir að flækja ykkur í skelfilegt fjárhættuspil sem er kvótabraskið. Það verður að finna leið til að styrkja ykkur og aðstoða til að komast út úr því þegar kvótinn verður aftur gerður að þjóðareign.

Ármann er óánægður með að ég skuli kalla hann íhald. Í sjálfu sér er það ekkert skammaryrði í mínum huga, lýsir aðeins hugsunhætti ýmissa einstaklinga. Ég minni á að annar af forgönguflokkum Sjálfstæðisflokksins hét reyndar Íhaldsflokkur. Þeir sem fá nafnbótina íhald í dag eru einmitt þeir sem vilja engu breyta, sitja í sama stól, ganga sömu sporin og áður. Það viljð þið útgerðarmenn flestir gera, þó hef ég grun um að sumir hverjir í ykkar röðum séu farnir að efast um ágæti þvermóðskunnar og íhaldsstefnunnar í kvótasukkinu.

Væri ekki nær að koma að þessu máli með opinn huga og finna skynsamlegar lausnir. Er það ekki besta gjöfin sem þið getið gefið arftökum ykkar; að losa þá undan þeirri kvöð sem lýst er svo ágætlega í þinni grein, ég hef þá tilvitnun sem mín lokaorð:

“Langstærsti hluti af skuldum sjávarútvegsins er til kominn vegna kvótakaupa (það er verið að kaupa aðila út úr greininni)”.

 

Enn á ný er þessi forpokaða opinbera og þjóðnýtta stofnun, Þjóðkirkjan, að sýna að öllum landslýð hve mjög hún er úr takti við þjóðlífið

Það er ýmislegt sem við drögnumst með úr fortíðinni og líklega er ekkert eins lífseigt og Íslenska lútherska þjóðkirkjan. Við drögnumst enn með þetta norræna kirkjumunstur, að hver og einn sem fæðist hér á landi, og ekki er þegar tekið fram að eigi ekki að vera í Þjóðkirkjunni, er sjálfkrafa inn í hana skráður, þar er hann skírður ómálga þar sem einhver honum nákominn festir hann á tré Þjókirkjunnar, svo kemur fermingin og mjög líklega giftingin, hjónabandið. Þó er þó sú undantekning að hver sá sem hefur kynferðislegar hvatir til einstaklinga af eigin kyni er úthýst. Um þetta hefur verið deilt enn einu sinni og málið leist á þann aumingjalega hátt að vísa því til nefndar.

Nú gæti einhver sagt sem svo að hér tali enn einn kirkjuhatarinn en ég ber ekki nokkurn kala til trúaðra manna, ég er hins vegar ekki í Þjóðkirkjunni né nokkrum öðrum trúarsöfnuði og það er mér frjálst sem betur fer. Ég vil á sama hátt að hver og einn sé frjáls að því að trúa á hvern þann guð sem hann kýs, nóg er framboðið af guðum í heimi hér.

En það er mín krafa að öll trúarbrögð séu jafn rétthá og að Ríkisvaldið sé ekki að vasast í trúmálum. Það kann að vera að einhver ráðherra í ríkisstjórninni eigi að hafa trúmál almennt á sinni könnu en það á alfarið að útiloka að almennur íslenskur háskóli, ríkisrekinn, sé með trúarbragðakennslu og þá aðeins kennslu í einum trúarbrögðum, kristinni trú.

En hvað er prestastefna að væla um lagfrumvarp frá Alþingi um hjúskap? Ef þessi kirkjudeild væri frjáls og laus við að  vera tengd ríkisvaldinu þá einfaldlega tekur hún ákvarðanir á eigin forsendum, líklega þá sem virðist vera ætíð í meirihluta, að banna hjónavígslur tveggja einstaklinga af sama kyni. Ef þessi kirkjudeild væri sjálfstæð hefði hún fullan rétt til þess. Hvað afleiðingar það kynni að hafa fyrir frosnar trúargrillur er annað mál en þeir og þær um það.

Ég hef aðeins heyrt eina snjalla tillögu frá prestastefnunni sem nú situr á rökstólum. Það er tillaga Geirs Waage í Reykholti að vígslurétturinn, rétturinn til að gefa saman hjón, verði tekinn af prestum og þá auðvitað í öllum kirkjudeildum. Héðan í frá ættu það að vera embættismenn ríkisins sem skrásettu hjónabandssáttmálann. Ef trúaðir karlar og konur vilja fá blessun presta eftirá þá það, ekkert því til fyrirstöðu.

Trúarbrögð hafa fylgt mannkyni frá örófi alda og munu líklega gera svo lengi sem menn bjástra við að lifa á þessum hnetti. En trú og trúarbrögð eiga að vera algjörlega frjáls, hlutverk ríkisvaldsins er það eitt að gæta þess að svo sé. 

Rannsóknarskýrslan, stjórnsýslan og stjórnmálamenn

Rannsóknarskýrslan leiðir berlega í ljós að stjórnsýslan í okkar þjóðfélagi er með mikilli brotalöm. Við, þessi litla og fámenna þjóð, hefur byggt upp ótrúlaga margar stofnanir sem eiga að hafa margskonar verkefni. Þar brestur hvorutveggja, að fyrirmæli séu skýr og skorinorð auk þess sem margir lykilmenn brugðust, bæði vegna eigin hæfileikaskorts og ófullkominnar umgjörðar. Ég fagna því þeirri stefnumörkun Ríkisstjórnarinnar að vinda ofan af stofnanakraðakinu. Það hefur verið lenska undanfarna áratugi að stofna sífellt nýjar og nýjar stofnanir, sumar með æði rýr verkefni. Það er tími til kominn að allir skilji það að hver nú stofnun krefst kostnaðar í aðstöðu og yfirstjórn. Ég er ekki frá því að stundum sé hægt að sameina 4 - 5 stofnanir og láta yfirkostnað einnar nægja fyrir allar.

 Stjórnmálamenn

Það er ekki fagur vitnisburður sem margir stjórnmálmenn fá um sukk og svínarí varðandi prófkjörin. Þau áttu í árdaga að verða lýðræðisleg aðferð við raða á framboðslista en þessi aðferð, prófkjör , hefur snúist upp í andhverfu sína og er orðin smánarblettur á lýðræðinu. Það er mikið rætt um fjárstyrki sterkra fyrirtækja til stjórnmálaflokkanna, þar hefur margt misjafnt komið í ljós. En mér finnst styrkjafarganið til einstaklinga í prófkjörum miklu alvarlegri hlutur. Það má segja að það sé lýðræðisleg nauðsyn að við höfum stjórnmálaflokka, eða þannig höfum við byggt upp okkar lýðræðishefð eins og flestar vestrænar  lýðræðisþjóðir, um það fyrirkomulag má vissulega deila.Fjárstyrkur til stjórnmálflokka er þó styrkur til afla í þjóðfélaginu sem hafa tilgang ætlum við. En fjárstyrkur til einstaklinga í prófkjöri er ekkert annað en viðbjóður sem hefur engan lýðræðislegan tilgang. Aðeins þann tilgang að einstaklingur geti troðið sér framar í goggunarröðina, að einstaklingur geti troðið samherjum sínum niður fyrir sig til að komast í bæjarstjórn eða á Alþingi. 

Er sá hinn sami þar að þjóna lýðræðinu?

Nei, langt frá því, Aðeins að hlaða undir eigin metnað, ekki til að vinna að hugsjónum eða stefnumálum þó það sé látið í veðri vaka. Á Alþingi sitja nú margir sem þangað eru komnir vegna fjár sem þeir hinir sömu hafa betlað út úr fyrirtækjum, þar eru jafnvel fjármunir sem illa eru fengnir og  enginn veit í raun hvaðan eru komnir.

Það er kannski ekki réttlátt að nefna nöfn einstaklinga en ég ætla samt að gera það. Guðlaugur Þór er einhver stórtækasti peningasukkari í prófkjöri, en það eru reyndar allir stuttbuxnadrengirnir í Sjálfstæðisflokknum. Sem Samfylkingarmaður get ég akki annað en fyllst dapurleika yfir því hve þessi flokkur, sem átti að verða ferskur gustur í íslenskum stjórnmálum, hefur fyrirhafnarlaust sogast inn í sukkið, bæði flokkslega og líka einstaklingar sem hafa skarað eld að sinni köku í prófkjörum. Ég lýsi hneykslun minni á því að rumpulýður setjist að heimilum fólks eins og gert var nú síðast við heimili Steinunnar Valdísar Óskarsdóttur. En ég lýsi ekki minni hneykslun á framferði hennar, og reyndar annarra Samfylkingarmanna, sem gleymdu öllum hugsjónum og hugsuðu um það eitt að olnboga sig fram fyrir samherjana. Ég segi við þig Steinunn Valdís og ykkur aðra flokksfélaga mína sem gleymduð öllu siðferði:

 Þið sem hafið sogast inn í peningaplokk í prófkjörum eigið að láta ykkur hverfa úr íslenskum stjórnmálum, þið hafið fallið á siðferðisprófinu.

Þrír alþingismenn hafa dregið sig í hlé frá þingstörfum, Björgvin G. Sigurðsson vegna þess sem fram kemur í Rannsóknarskýrslunni, Illugi Gunnarsson vegna stjórnarsetu í sukksjóði Glitnis og Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir vegna þess að hún hefur sogast inn í fjármálasukk manns síns þegar hann var starfsmaður Glitnis. Þó segja megi að alls sé óvíst um "sekt" þessar þremenninga vantar eitt sárlega í þeirra gjörðir.

Þau áttu að segja af sér sem þingmenn, ekki aðeins að draga sig í hlé og bíða í gættinni, það hefði verið þeirra sterkasti leikur!

En það er fleira "undir teppinu" hjá þingmönnum. Tryggvi Þór Herbertsson sem var forstjóri eins fallbankans og gaf íslensku fjármálkerfi heilbrigðisvottorð skömmu fyrir hrun ásamt bandarískum hagfræðingi, hvað um hann? Ekki vafi á að hann á að segja af sér þingmennsku. Eitt það hlálegast af öllu er þó að Sjálfstæðisflokkurinn dregur inn á þing, í stað Þorgerðar Katrínar, mann að nafni Óli Björn Kárason. Það er ekki aðeins að þar er mikill mannamunur, hann mun seint fylla sæti Þorgerðar Katrínar. En miklu alvarlegra er að þar fer einn af þeim sem gátu valsað inn í bankakerfið og sótt sér fé að vild, hvað var það mikið? Var það ekki um hálfur milljarður króna? Hlálegast er þó svar Óla Björns þegar hann er spurður um þessa skuld, hann segir:

"Þetta er ekki mín skuld. Þetta er lán sem fyrirtæki í minni eigu fékk". sem sagt, hann ber enga ábyrgð á þessari skuld. Hann segir eins og kallinn forðum sem reið eftir götu og hafði þunga bagga á herðum sér og svaraði aðspurður "klárinn ber ekki það sem ég ber".

En það eru margir á þingi sem hafa þegið hár fjárhæðir af bönkunum, skiptir ekki máli þó það hafi að forminu til verið lán, vafningar, eða einhver framvirk vitleysa.

Ég held að nú sé kominn tími til að hver alþingismaður líti í eigin barm af hreinskilni og kjarki. En kannski er það til of mikils mælst.

 

Íslenskur djákni mælir kynferðisafbrotum kaþólskra prestperra bót

Þessi ótrúlegi, allt að því viðjóðslegi pistill, kom fyrir augu mín á netinu. Höfundurinn, kona,  er að ég held guðfræðingur og djákni, líklega starfandi hjá Íslensku þjóðkirkjunni. Þó kaþólskir biskupar og jafnvel Páfinn hafi viðurkennt þúsundir kynferðisglæpa kaþólskra presta þá gerist þessi íslenski djákni kaþólskari en Páfinn, þegar hún telur að þetta sé uppspuni, ætlaður til að koma höggi á Kaþólsku kirkjuna.

Er það virkilega afsökun fyrir alla þá perra innan Kaþólsku kirkjunnar að þetta gerist víðar?

Á það að vera húmor að hengja broskalla aftan í þennan viðbjóðslega pistil!!!

Tölvupóstar geta ekki verið marktækir nema að athuguðu máli hvort  rétt reynist; annars snýst málið upp í ofsóknir á kaþólsku kirkjuna en leysir engan vanda . Vitað er að kynferðisleg misnotkun barna á sér stað, ef til vill í meira en kemur upp á yfirborðið, er ekki eingöngu bundið við kaþólsku kirkjuna og engin ástæða til að nota svo alvarlegt mál til að koma höggi á kirkjuna meira en tilefni er til.

Þessi frétt gefur til kynna að misnotkun barna sé fremur ætluð,  að snúast upp í ofsóknir á kaþólska kirkjuna; afar sorglegt að blaðamenn skuli leggjast  svo lágt í fréttamennsku.

Jón Björgvinsson bjargar Fréttastofu RÚV (ef það er hægt)

Það var magnaður og stórskemmtilegur pistill sem Jón Björgvinsson fréttamaður RÚV í Sviss flutti í Speglinum í gærkvöldi um sirkusinn í Kaupmannahöfn, Loftslagráðstefnu Sameinuðu þjóðanna. Þar dró hann alla vitleysuna sundur og saman í háði enda nægt tilefni til. Til að vera alveg heiðarlegur þá var það Friðrik Páll Jónsson, upphafsmaður þessa ágæta og fágæta fréttaskýringarþáttar, Spegilsins, sem braut þögnina miklu í Efstaleiti um að það hefði ýmislegt misjafnt verið að koma í ljós í störfum þeirra "vísindamanna" sem eru á mála hjá IPCC, loftslagsnefnd Sameinuðu þjóðanna. Ég tek það fram að ég nota vísvitandi orðið "á mála" því það merkir einfaldlega að menn taka að sér verk, þekktast er það úr hernaði, og skeyta hvorki um skömm né heiður, né hvað er rétt eða rangt.

Það er  dapurleg staðreynd að þær ágætu konur, Jóhanna Sigurðardóttir forsætisráðherra og Svandís Svavarsdóttir umhverfisráðherra, eru á leiðinni eða þegar farnar til að ná í sporðinn á Loftslagsráðstefnunni í Kaupmannahöfn.

Skyldu þær vera sannfærðar, ég trúi því ekki.

Hins vegar er ég ekki hissa á að þau Árni Finnsson og Þórunn Sveinbjarnardóttir fyrrverandi umhverfisráðherra séu komin til Kaupmannahafnar með öll skilningarvit opin eins og frelsaðir einstaklingar hlustandi á boðskap Gunnars í Krossinum. Þar held ég að sé þó nokkur mismunur á þeirra skilningi; Árni kaldrifjaður tækifærissinni sem fyrir löngu fann sína fjöl til lífsviðurværis en Þórunn bláeyg og einföld, sanntrúuð.

Maður er nefnur Jochen Flasberth

Þessi mjög svo sérkennilegur maður var á dögunum skipaður Präsident des Umweltbundesamtes í Þýskalandi af  Angelu Merkel kanslara. Hann mun þar með vera forseti stofnunar sem er æðsta ráð í Þýskalandi í umhverfismálum, ætli þetta sé ekki einhverskonar Umhverfisstofnun Þýskalands. Angela valdi hann vegna  þess að hann er ákafur umhverfissinni enda tók hann þegar til starfa af miklum þrótti. Hans fyrsta stefnumörkun var að Þýskaland skyldi vera laust við koltvísýring CO2 árið 2050, þetta var engin hálfvelgja hjá Jochen, landið og íbúar þess skyldu vera lausir við þetta "eiturgas" 100% á þessum fjórum áratugum.

Einn ágætur prófessor að nafni Thüne kærði Jochen Flasberth til lögreglu fyrir að stefna að þjóðarmorði. Í landi þar  sem búið væri að útrýma CO2 algjörlega þrífst ekkert líf, enginn hvorki menn né skepnur geta lifað við þessa vöntun og enginn gróður þrífst heldur.

Forsetinn fyrir Umhverfisstofnun Þýskalands hefur nú dregið aðeins í land. CO2 skal ekki útrýmt algjörlega en stefna skal að því að minnka það um 80%, ekki 100%, fyrir árið 2050.

Ef það tækist yrði lífið erfitt í Þýskalandi, en sem betur fer getur enginn mannlegur máttur afrekað það.